Każda pracująca kobieta, która jest mamą, ma prawo iść własną drogą i ma prawo realizować się zawodowo. Nie musi rzucać wszystkiego i poświęcać ważnej części siebie, bo na pewno ze swojego poziomu serca robi wszystko, żeby jak najlepiej połączyć te role. Ta droga do siebie bywa trudna, żmudna i samotna, ale warta jest wszystkich poniesionych kosztów.
Wolna wola to nic innego jak zdolność człowieka do podejmowania decyzji w sposób autonomiczny i dla niego zrozumiały. Uzależnieni nie posiadają możliwości decydowania o sobie, ponieważ podejmowane przez nich decyzje tak naprawdę nie należą już do nich, tylko do nałogu, któremu się poddali.
Od ostatnich kilkudziesięciu lat psychologiczny świat słusznie twierdzi, że tym, co może uzdrowić większość kobiet i dziewcząt, to odzyskanie siły i odnalezienie swojego głosu. Mężczyznom ten głos dany był od wieków a priori. Dzisiaj go tracimy. Bo stare zaczyna nam ciążyć, patriarchat zaczyna się kruszyć, a w jego miejsce nie ma jeszcze nowej wizji. Trochę więc po omacku, popełniając błędy, z ciężarem naszych ojców w sercach wchodzimy w nieznane.
Ciało Michała pokryte jest barwnymi tatuażami. Wśród nich są łacińskie sentencje: „Per aspera ad astra” (Przez cierpienie do gwiazd) i „Alea iacta est” (Kości zostały rzucone). Jest także angielskie „Immortality” (Nieśmiertelność). Doskonale oddają to, co mu się przydarzyło. Ale o tym za chwilę.
Większość ludzi dobrze wspomina pierwsze tygodnie stanu zakochania. Opisują uczucie „motyli w brzuchu” czy totalnej ekscytacji. Co na prawdę znaczy „kochliwość”? Czy mamy takie rozpoznanie w psychologii lub seksuologii? Czy możemy to zdiagnozować? Czy jest to zjawisko pozytywne czy wręcz przeciwnie? Jaki jest mechanizm częstego zakochiwania się? Czy jest ono tożsame z poliamorią?
O tym, jak odnajdywać równowagę w pracy, życiu i w relacjach – rozmawiają Edyta Żmuda, Lidia Kazen i Kasia Kucewicz
W Twoim związku od dawna przeważa permanentny stres i smutek, zamiast spokoju i radości z bycia razem? Masz wrażenie, że idylliczne początki Waszej relacji były jakimś okrutnym kłamstwem? Pamiętasz, że zakochałaś się w kimś kto traktował Cię cudownie, a teraz traktuje Cię bez szacunku i z pogardą? Uważaj! To może być psychofag.
Mamy, które zdecydowały się zostać w domu po urodzeniu dziecka przeważnie negatywnie oceniają te, które wróciły do pracy. Te z kolei, które realizują się zawodowo nie rozumieją faworyzowania przez społeczeństwo mam, które zostały z dzieckiem w domu oraz ich ulubionego, bolesnego i nieprawdziwego stwierdzenia: „Ona woli być w pracy niż z dzieckiem, ja bym tak nie mogła”. Miłość do dziecka nie powinna podlegać dyskusji, a wszystkie matki powinny się wspierać, więc skąd ten konflikt?
Na treść artykułu składają się trzy historie. Pierwsza być może jest prawdziwa i sądzę, że w tej lub innej formie znana, druga z całą pewnością bazuje na faktach, ale znanym niewielu osobom, a trzecia dopiero prawdziwą opowieścią stać się może. Razem stanowią układ będący sekwencją pamięci, percepcji i wyobraźni – trzech narzędzi umysłu, które zapewniają poczucie ciągłości życia jako procesu, którego konkretne „tu i teraz” jest zawsze otulone jakimś „tam i wtedy”. Zaczynamy…
Planowanie jako klucz do sukcesu – takie stwierdzenia nierzadko padają z ust osób, które go osiągnęły. Faktycznie, planowanie w życiu może być fundamentalne. Nie warto natomiast zapominać o spontaniczności, która w sukcesie, a przede wszystkim w poczuciu dobrostanu potrafi odgrywać znaczącą rolę. Może kluczem jest jednak balans?
