Dziewczyny po weekendzie łykają w szkole tabletki antykoncepcyjne po stosunku, tak jak się łyka witaminę C. Robią to, nawet jeśli są dziewicami - mówi Zbigniew Izdebski, seksuolog i doradca rodzinny.
Dziewczyny po weekendzie łykają w szkole tabletki antykoncepcyjne po stosunku, tak jak się łyka witaminę C. Robią to, nawet jeśli są dziewicami - mówi Zbigniew Izdebski, seksuolog i doradca rodzinny.
Kurtyna w górę! Jakie dziś pokażemy oblicza: bestii, przyjaciela, wolnego ptaka, spryciarza, czujnej mimozy, samarytanina? W życiu, jak na deskach teatru, codziennie i na nowo tworzymy wariant siebie samego. Co odsłaniamy, a co skrywamy za maskami? Za co zbieramy gromkie brawa?
To ona jest miarą naszego człowieczeństwa. Jest cnotą i łaską, odblaskiem naszej szlachetności, najpiękniejszym darem serca. Niewiele trzeba, by ją poczuć. A jednak tak wielu nie potrafi jej w sobie odnaleźć. Wdzięczność. Taka, której żaden dowód niepotrzebny. Taka, co powraca, choć dana była bez adresu zwrotnego. Taka, która szczęście daje i tym, którzy ją czują, i tym, którym jest okazywana.
Zrzuca matkę z tronu. Próbuje uwieść ojca. Odkrywa swoją siłę. Chce być z mężczyzną, choć nie jest jej potrzebny do życia. O tym, jak rodzi się kobieta, mówią Ewa Chalimoniuk i Andrzej Wiśniewski.
Głoszę pochwałę ludzi wstydliwych. Według mnie wstydliwość jest dowodem autorefleksji i taktu. Zdrowy wstyd chroni nas samych i innych - mówi psycholog społeczny ZBIGNIEW NĘCKI.
Dobry wstyd - za codzienne grzeszki - jest jak osobisty ochroniarz i trener. Skłania do doskonalenia się, stoi na straży zasad. Ale jest też wstyd, który niczym cień kładzie się na nasze życie. Wstyd z tego, kim jesteśmy. On sprawia, że chcemy zniknąć, zapaść się pod ziemię. I tak się dzieje: ze wstydu coraz nas mniej w życiu, coraz mniej życia w nas. Jak uwolnić się od toksycznego wstydu?
Zbadaliśmy go w laboratoriach, przeanalizowaliśmy w eksperymentach. Pokazaliśmy go w filmach, a w internecie całkowicie odarliśmy z intymności. A jednak nadal jest tajemnicą.
Czasami warto się trochę posmucić, bo smutek skłania do refleksji nad sobą. Nie wolno jednak smucić się zbyt długo, bo wtedy smutek jest w stanie zniszczyć każdego i wszystko - tłumaczy Artur Cedro.
Witaj smutku. Kto tak powie, gdy smutek wkracza w jego życie? To zawsze nieproszony, nielubiany gość. A przecież on przyszedł, by powiedzieć o czymś ważnym. Skłania, by się zatrzymać, uważnie przyjrzeć temu, co się dzieje w naszym życiu. Chroni przed kolejnym błędem. Im bardziej go odpychamy, zatrzaskujemy przed nim drzwi, tym natrętniej się odzywa. Jeśli jednak potrafimy wyjść mu naprzeciw, zwiastuje dobre chwile, które przyjdą po nim. Zatem: Witaj smutku.
Kiedy się zjawia, nie wiemy, co z nią zrobić - ani wtedy, gdy mamy ją w sobie, ani wtedy, gdy ktoś nam ją okazuje. Zabijamy ją więc: myślą, słowem, uczynkiem czy zaniedbaniem. To niestety proste, bo jest uczuciem niezwykle delikatnym. I płochliwym - łatwo może się schować za jakąś zasłoną. Czułość. Odnajdźmy ją, ochrońmy i ocalmy w sobie.
Codziennie tracimy cierpliwość, krzyczymy: "szybciej!". Na wiele rzeczy szkoda nam czasu, na inne ciągle nam go brakuje. Rzeczywiście brakuje? Czy kwadrans w każdym zakątku świata znaczy to samo? O kulturowych różnicach w tempie życia oraz o konsekwencjach pośpiechu i powolności opowiada Robert Levine.
Żyjemy szybko, błyskotliwie, żyjemy w świecie „fast”. Pędzimy popędzani, nakręcani na czas, jedną nogą już skaczemy w przyszłość. Nie znosimy przeciwności losu. Nie cierpimy czekać na rzeczy, słowa, uczucia. Wściekamy się, wybuchamy, tracąc pieniądze, zdrowie, miłość. Niecierpliwość - epidemia naszych czasów. Gdzie lekarstwo?