Córki nieobecnych, obojętnych, nadgorliwych, zazdrosnych ojców. Córki noszone na rękach albo spychane z kolan. Nieustannie egzaminowane, ciągle pod lupą albo traktowane jak kumple. Kobiety. Ojcowie są zwierciadłem, w którym one się przeglądają. Kiedy widzą swoją słabość, a kiedy moc?
On wydaje się idealnym przewodnikiem, ona wspaniałą towarzyszką podróży. Ruszamy w nieznane; ważne, że razem, we dwoje. Ale droga się rozwidla, kierunki plączą. Albo jeździmy w kółko, przybywa bagażu. Coraz częściej pojawiają się przystanki uczuć, wahania i niepewność, dokąd zmierzamy... Za nami szmat drogi. Przed nami mgła. Wysiąść czy jechać dalej? Zawrócić czy przyspieszyć? I kim naprawdę jest osoba, która towarzyszy nam od lat? Serce jest w rozterce.
Wolność może być przerażająca. Stawia przed nami wyzwania. Każe działać w zgodzie z tkwiącymi w nas głęboko przekonaniami i wartościami - twierdzi EDWARD L. DECI, który od wielu lat bada ludzką motywację.
Rodzimy się nadzy, całkowicie odsłonięci - wolni. Jednak z każdym dniem krępuje nas coraz ciaśniejszy gorset ocen, nakazów i zakazów. Nasze ramiona zamykają się, odcinają drogę do serca. Więzimy się w klatce ofiary, by odpowiedzialnością za porażki obarczać innych. Uciekamy od wolności, wciąż marząc o niej. Czy to marzenie może się spełnić?
Intymność jest przywilejem i prawem do posiadania granic. Ci, co się obnażają, dają się oszukać. Ulegają złudzeniu, że gdy zwierzą się z przeżyć intymnych - pokażą, że są prawdziwie wolni.
Matkom dorosłych synów mówię: „Podziwiam, jak mogło dojść do takiego znienawidzenia dziecka. On ma czterdzieści lat, a ty go nadal ujeżdżasz. Za co go tak nienawidzisz? A ona krzyczy, że kocha... To nie jest miłość, tylko znęcanie się przez lata.
Są synowie, którzy na zawsze zostali sześciolatkami, chłopcami swoich mamuś. Z pozoru żyją szczęśliwie. Ale cena, jaką za taki związek płacą, rośnie z każdym rokiem - przekonują Dorota Krzemionka i Piotr Brysacz.
„Żyj uważnie” - mawiał Krzysztof Kieślowski. Uważnie wobec otaczającego świata, innych ludzi, wreszcie samego siebie. Dzięki refleksji nad codziennymi zdarzeniami możemy poznawać i tworzyć siebie na nowo - przekonuje terapeutka Agnieszka Popiel .
Rynek szczęścia jest największym i najbardziej obiecującym na przyszłość rynkiem na świecie. Miliardy ludzi codziennie usiłują szczęście zdobyć, podarować, sprzedać, czy nawet ukraść. Każdy z nich zastawia na szczęście pułapki. Bardzo wielu w nie wpada.
Łudzimy się, że w większym mieszkaniu będziemy szczęśliwsi. Cieszymy się przez pierwsze tygodnie, a potem zaczynamy porównywać się z sąsiadem obok, który ma lepszy widok z tarasu.Na wiele sposobów psujemy sobie swoje szczęście - mówi Anna Braniecka.
Szukamy swojej arkadii - krainy, gdzie uwolnimy się od trosk i znajdziemy spokój. Raju na ziemi, gdzie słońce świeci jaśniej, trawa jest bardziej zielona, a ludzie częściej się do siebie uśmiechają. Gdzie jest takie miejsce? Kiedy jest pora na szczęście?
Zwlekamy. Przekładamy na jutro, na później. Odkładamy: egzamin, dentystę, remont mieszkania, miłość. Swoje życie odkładamy do jutra. A gdy jutro zamienia się w dziś, znów wypatrujemy jutra. Dlaczego zwlekamy?
