O konieczności uchwalenia ustawy regulującej rynek usług psychologicznych, mówiono lat przynajmniej kilkanaście. Opracowana, przegłosowana przez Sejm, trafiła na cztery lata do „zamrażarki”. Teoretycznie jeszcze obowiązuje, ale wszystko wskazuje na to, że jej żywot nie będzie już długi. Ma ją zastąpić nowe, inne prawo, jak wszystko wskazuje - bardziej liberalne. Takie, które pozwoli uzdrawiać dusze nie tylko dyplomowanym psychologom.
Wabią i kuszą. Są ozdobą i symbolem siły. Włosy. Kto chciałby je rwać sobie z głowy? Chyba że w skrajnej rozpaczy albo złości. A jednak są osoby, które nawykowo wyrywają sobie włosy i nie potrafią przestać. Nawet wtedy, gdy na głowie pozostają łyse placki.
Nad ołtarzem gotycko-barokowego kościoła w Paradyżu znajduje się obraz przedstawiający wniebowzięcie Marii. Wpatrując się w ten obraz, uświadamiamy sobie, że spod sukni Madonny wystaje umięśniona noga, która w żaden sposób do niej nie pasuje. Czyja to noga? W takich momentach zaczynamy mimowolnie tworzyć wizualne scenariusze, które wyjaśniają nienaturalność tego, co widzimy. Dzieło sztuki wyzwala wtedy naszą wyobraźnię.
Prywatność jest bezcenna, bo czyni nas kimś wyjątkowym. Stwarza azyl, w którym naprawdę możemy być sobą. Bronimy więc swej prywatności, cierpimy, gdy ktoś ją naruszy. Zdarza się jednak, że wyprzedajemy ją innym. Bywa też, że naruszamy cudzą prywatność, kradniemy ją. Dlaczego tak się dzieje?
To między innymi badania Henrego Goddarda stały się podstawą do przyjęcia w Stanach Zjednoczonych aktów prawnych, na mocy których w XX wieku planowano wysterylizować kilkadziesiąt tysięcy osób niepełnosprawnych umysłowo. Najbardziej zagorzali krytycy Goddarda twierdzą, że to za jego sprawą do nauki o człowieku wdarły się rasizm i dyskryminacja.
Rodzice nigdy nie są przygotowani na to, że ich dzieci wkroczą w dorosłość i seksualność. Swoimi zachowaniami zwykle tylko psują relacje z dorastającymi pociechami - opowiada Wiesław Sokoluk.
Jak reklama działa poza naszą świadomością? Czy można skłonić mężczyznę, aby zaczął kupować podpaski? Czy naprawdę potrafimy odróżnić od siebie colę od pepsi? Jakie potrzeby tak naprawdę zaspokaja telefon komórkowy? O reklamie mówi dr hab. Dominika Maison. Dominika Maison jest psychologiem. Pracuje na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Prowadzi badania nad oddziaływaniem reklamy. Współpracuje z różnymi firmami, zajmując się badaniem wizerunku marki. Napisała m.in.: „Utajone postawy konsumenckie. Analiza możliwości wykorzystania metody IAT” oraz „Zogniskowane wywiady grupowe. Jakościowa metoda badań marketingowych”. Jest redaktorem i współautorem książki „Propaganda dobrych serc - czyli rzecz o reklamie społecznej”.
Wyraź siebie, miej własne zdanie - słyszymy zewsząd - i bądź sobą. No dobrze, czyli kim? Zależy, w jakiej stronie świata - wschodniej czy zachodniej - żyjesz. „Zawsze wraca się do siebie - napisała przed laty Agnieszka Osiecka - tylko niech mi ktoś odpowie - gdzie to jest?”. Dla przeciętnego Amerykanina „być sobą” to znaczy być kimś odrębnym, kto jest w opozycji wobec innych. A w Chinach czy Japonii „ja” jest zawsze częścią większej całości, powiązaną na stałe z ludźmi wokół.
Latem bliżej nam do siebie. Odkryte i opalone ciała tulą się i obejmują. Wiedzą, co robią. Dotyk sygnalizujący miłość i przywiązanie jest naszą podstawową potrzebą, równie silną jak głód, a może nawet silniejszą.
W sierpniu rozpoczęliśmy nasz przewodnik po psychoterapii. Pisaliśmy o tym, z jakimi problemami warto się na nią zgłosić. Wspomnieliśmy, że istnieje wiele szkół psychoterapii. Którą z nich wybrać? Jak długo trwa terapia? Ile trzeba za nią zapłacić? Na te pytania odpowiadamy w kolejnych numerach „Charakterów”. W poprzednich omówiliśmy psychoterapię psychoanalityczną i poznawczo-behawioralną. Tym razem prezentujemy terapię systemową, a w listopadzie napiszemy o terapii Gestalt.
O schizofrenii wiemy już dużo. Ciągle jednak nie jesteśmy pewni, co ją wywołuje, gdzie w mózgu ma swoje miejsce, które geny odpowiadają za jej przekazywanie, czym ona jest - jedną chorobą czy zespołem podobnych do siebie zaburzeń.
Mamy czasem nadzieję, że coś, co zażyjemy - jak ciasteczko z „Alicji w krainie czarów” - szybko i bez wysiłku odmieni nas i nasze życie. Zdarza się, że chorzy obdarzają pigułki uczuciami podobnymi do tych, jakie żywią do ludzi - złoszczą się na lek lub są mu wdzięczni. Leki dają choremu poczucie bezpieczeństwa i pewność, że go nie opuszczą.
