Pragniemy go, ale po cichu, skrycie. Publicznie krytykujemy tych, co pędzą ku niemu bez hamulców. Życzymy sobie sukcesu oficjalnie, przy świątecznych okazjach, ale gdy ktoś go już osiągnie – traci naszą sympatię. Wychowujemy do niego dzieci, choć się do tego nie przyznajemy. Ma wielu ojców, lecz często traktowany jest po macoszemu. Wyczekiwany i przeoczony, wymodlony i przeklęty... Sukces. Czemu tak ciężko żyć bez niego? Czemu z nim wcale nie łatwiej?
Nadzieja nie umiera ostatnia. Ona nigdy nie umiera. W każdym, do samego końca, tli się jej jakaś iskierka. Najlepszym, co możemy zrobić, jest rozdmuchanie tej iskierki. Rozbudzenie nadziei i marzeń.
Wśród ponad osiemdziesięciu gatunków mrówek występujących w Polsce prawdziwą rzadkość stanowi „Formica foreli”. Dotychczas zaobserwowano ją tylko w okolicach miasta Pisz. Ta mrówka została tak nazwana na cześć Augusta Forela, niezwykłego Szwajcara, który z równą pasją badał społeczne zachowania owadów, jak i ułomności ludzkiej psychiki.
Czy można obyć się bez seksu? Czym to grozi? Kiedy się udaje? Jakie życie toczy się w białych małżeństwach? - na te m.in. pytania odpowiada Wiesław Sokoluk.
Karolina ma prawie 17 lat i wprost nie może się doczekać wakacji, w czasie których wybiera się z chłopakiem i paczką szkolnych przyjaciół na działkę do jednego z nich. To będzie jej pierwszy samodzielny wyjazd. Będzie, o ile uda jej się przekonać rodziców, którzy na razie na tę samodzielność nie wyrazili zgody. Zgodzić się czy nie zgodzić na ten wyjazd? A jeśli się zgodzić, to jak powiedzieć Karolinie, by, hm... „na siebie uważała”?
Tajemnice, choć potrafią wiązać ludzi, dużo częściej dzielą ich i izolują od siebie. Ciążą zarówno swoim właścicielom, jak i tym, którzy stają się ich powiernikami.
Umysł jest wypadkową aktywności mózgu, ciała i narzędzi znajdujących się w środowisku człowieka. Warto o tym pamiętać, usiłując kształtować zachowania. Uświadomimy sobie wtedy, że zamiast np. farmakologicznie próbować zmieniać fizjologię szarych komórek, lepiej jest zmieniać otoczenie.
Pedagogika - inkwizycją naszych czasów, rodzice i opiekunowie - oprawcami okrutnie ograniczającymi przyrodzoną wolność dziecka. Tak widzą rzeczywistość twórcy postmodernistycznych teorii wychowawczych. Czy to nie takie poglądy doprowadziły do tego, że dziś duża część rodziców nie ma pojęcia, jak postępować i żyć z własnymi dziećmi?
Czy można mówić o współodpowiedzialności Polaków za niehumanitarne traktowanie ludzi podejrzewanych o terroryzm, w tym Irakijczyków? Nie, to bzdura - ciśnie się na usta pierwsza odpowiedź. Rzecz nie jest jednak tak oczywista, gdy przeanalizujemy badania psychologiczne. Są w nas mechanizmy, które powodują, że w więźniach Abu Ghraib dostrzegamy półludzi.
Sarkazm, drwina i niewybredne aluzje stanowią lwią część wystąpień Franka Farrellego. Ale wbrew pozorom Farrelly nie jest komikiem. On leczy w ten sposób ludzkie charaktery.
Mówimy często, że ktoś ma charakter lub przeciwnie - że jest go pozbawiony. Bywa, iż precyzujemy, o jaki charakter chodzi: ktoś ma dobry, złoty, kryształowy charakter, albo czarny, słaby, trudny. Charakteryzujemy w ten sposób ludzi i wydaje się nam, że rozumiemy, co się kryje za tymi stwierdzeniami. Czy aby na pewno? Z drugiej strony, naukowa psychologia nie mówi dziś nic o charakterze. Pojęcie to zniknęło z podręczników. Dlaczego? Czyżby psychologia nie doceniała charakteru lub uznała, że ludzie zatracili charakter? Nic podobnego. W czym więc kryje się - według psychologów - charakter? Czy jest on dziełem przypadku, czy zależy od nas samych?
Czy para trenująca taneczny układ osiągnie sukces w „Tańcu z gwiazdami”? Niekoniecznie, bo w jakimś momencie zapał do ćwiczeń może tancerzom minąć. No a gdyby tak - oprócz ćwiczeń - para ta wyobraziła sobie tysiąc razy, jak wykonuje kolejne pas... Czy wówczas - dzięki tym wyobrażeniom - wzrosną jej szanse na końcowy sukces? Tak! Badania pokazują, że możemy zwiększyć naszą wytrwałość, ale nie poprzez natężanie się i siłę woli, lecz poprzez wyobrażanie sobie, że jesteśmy wytrwali.
