Rodzice wysyłają dziecko w świat, a zarazem obarczają je misją. Bywa, że ma ono zaspokoić ich pragnienia, których oni często sobie nie uświadamiają. Delegacje rodzinne stają się niekiedy źródłem problemów, gdyż są niemożliwe do spełnienia.
Rodzice wysyłają dziecko w świat, a zarazem obarczają je misją. Bywa, że ma ono zaspokoić ich pragnienia, których oni często sobie nie uświadamiają. Delegacje rodzinne stają się niekiedy źródłem problemów, gdyż są niemożliwe do spełnienia.
Skarbu ukrytego w rodzinie - w rodzinnych zdjęciach, opowieściach dziadków, pożółkłych zaproszeniach na ślub - poszukuje Ryszard Praszkier.
Skąd się bierze optymizm? Czy optymista jest ryzykantem? Jak pomnażać optymizm? Kto jest największym optymistą? Kiedy optymizm może szkodzić? Ryszard Stach jest doktorem nauk przyrodniczych, psychologiem i psychoterapeutą. Pracuje w Instytucie Psychologii Stosowanej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prowadził badania nad zwierzęcymi modelami depresji i mechanizmami działania leków przeciwdepresyjnych. Obecnie zajmuje się genezą i przejawami optymizmu, a także psychologią zarządzania i przywództwa. Opracował kwestionariusz do pomiaru optymizmu.
Czy będziemy żyć coraz dłużej? Dlaczego się starzejemy? Czy można uwolnić się od starości? Na te pytania odpowiada Ewa Sikora. Prof. dr hab. Ewa Sikora jest biologerontologiem. Pracuje w Instytucie Biologii Doświadczalnej im. M. Nenckiego w Warszawie - kieruje Pracownią Molekularnych Podstaw Starzenia. Była organizatorem ogólnopolskiego projektu badawczego poświęconego wpływowi genów i środowiska na długowieczność polskich stulatków. Uczestniczy również w największym europejskim projekcie dotyczącym genetyki długowieczności. W jej pracowni prowadzi się badania nad starzeniem się komórek nowotworowych, co może być nowym podejściem w terapii przeciwnowotworowej. Profesor Sikora jest redaktorem naukowym polskiego wydania książki Toma Kirkwooda „Czas naszego życia. Co wiemy o starzeniu się człowieka”, która ukaże się wkrótce nakładem Wydawnictwa „Charaktery”.
Stres, z którym skutecznie sobie radzimy, zwiększa naszą odporność na czynniki zagrażające zdrowiu.
Codzienność niemal wszystkich osób chorych na schizofrenię to niezrozumienie przez społeczeństwo, odizolowanie od innych i przeszkody w znalezieniu pracy, przyjaciół, szczęścia. Aby zmienić tę sytuację, w 1996 roku Światowe Towarzystwo Psychiatryczne (WPA) uruchomiło program „Schizofrenia - Otwórzcie Drzwi”, który dotarł już do dwudziestu państw. Jego podstawowym celem jest edukacja ludzi zdrowych, uświadomienie im, że schizofrenii nie trzeba się bać. W efekcie szerzenia takiej wiedzy nastąpi - mają nadzieję autorzy programu - zwiększenie otwartości na osoby chore psychicznie i ich akceptacji. W Polsce program pilotuje Polskie Towarzystwo Psychiatryczne we współpracy z Fundacją Komunikacji Społecznej. Głównym elementem polskiej części programu jest Ogólnopolski Dzień Solidarności z Osobami Chorymi na Schizofrenię, który w tym roku przypada 18 września. W czasie tej wyjątkowej niedzieli w wielu miastach odbędą się imprezy plenerowe, spotkania z artystami, występy, koncerty. Do udziału w nich niech czują się zaproszeni wszyscy, którzy chcą po prostu otworzyć drzwi... Anna Bielańska jest psychologiem klinicznym i psychoterapeutą. Pracuje na Oddziale Dziennym Kliniki Psychiatrii Dorosłych Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jest przewodniczącą Stowarzyszenia na rzecz Rozwoju Psychiatrii i Opieki Środowiskowej.
Wybory przestały być sprawą polityki - ludzi nie interesująprogramy, przygotowanie partii do objęcia rządów. Głównym kryterium oceny jest teraz osobowość polityków. A właściwie to, jak tę osobowość kreują sztaby wyborcze poszczególnych kandydatów.
W sierpniu 2005 roku rozpoczęliśmy przewodnik po psychoterapii. Piszemy w nim, z jakimi problemami warto się zwrócić do terapeuty i którą z wielu szkół terapii wybrać. W poprzednich numerach „Charakterów” omówiliśmy psychoterapię psychoanalityczną, poznawczo-behawioralną, systemową, Gestalt, krótkoterminową i ericksonowską. Tym razem prezentujemy terapię opracowaną przez Berta Hellingera, a za miesiąc przybliżymy zorientowaną na proces.
Lęk jest naturalną częścią naszego życia. Reagujemy nim na różne zagrożenia. Ale dlaczego w tej samej sytuacji jedni umierają z przerażenia, a inni co najwyżej mocniej się pocą?
Pierwszego lipca tego roku około godziny dwudziestej siedmiu mieszkańców Włodowa zakatowało 60-letniego Józefa C. W odczuciu wielu Polaków ludzie ci dokonali aktu sprawiedliwości. Wymierzyli słuszną karę człowiekowi, który od lat terroryzował wioskę.
Lojalność wobec rodziców to potężna siła. Czasem matka i ojciec próbują zatrzymać nas dla siebie. Stale ingerują w nasze związki. My się buntujemy. Aż ze zdziwieniem spostrzegamy, że nasze reakcje przypominają te zachowania rodziców, których chcieliśmy uniknąć. To błędne rodzinne koło można przerwać.
Są tacy, którzy już na pierwszy rzut oka wzbudzają nasze zaufanie. Patrzymy na nich i wiemy: to ktoś, z kim można konie kraść. Ale bywa też odwrotnie: spotykamy kogoś i od początku budzi on naszą nieufność. Skąd się bierze zaufanie? Czy można je wzbudzić, używając „eliksiru zaufania”?