Patrzymy na innych ludzi przez filtr własnej kultury - niczym przez okulary, które stale mamy na nosie. Z czasem przestajemy je zauważać, bo czy ktoś zwraca uwagę na powietrze, którym oddycha? Problem w tym, że te okulary utrudniają nam zrozumienie ludzi z innych kultur. Nie ma kultur lepszych i gorszych. Szanuję inne kultury. Ale czy mogę akceptować kamienowanie kobiet w imię honoru mężczyzn? Albo obrzezywanie małych dziewczynek?
Jeśli chcesz poczuć się pewniej podczas publicznego wystąpienia, wyobraź sobie, że już je wygłosiłeś i otrzymujesz gratulacje. Procesy zachodzące w mózgu podczas robienia czegoś przebiegają podobnie jak wtedy, gdy tylko to sobie wyobrażamy. Możemy trenować w wyobraźni rzuty piłką, pokonywanie lęków, rozmowę z szefem i uwodzenie ukochanej.
By zaistniała intymność, musimy być blisko. Czy koniecznie fizycznie? Czy nie wystarczy tu bliskość tworzona przez łącza internetowe?
Kim jest altruista? Skąd się bierze gotowość do bezinteresownej pomocy? Czy altruizm wynika z czystego egoizmu? Jak wychować nieegoistyczne dziecko? Czym grozi udawanie samarytanina? O źródłach gotowości do bezinteresownej pomocy mówi dr Anna Szuster-Kowalewicz. Anna Szuster-Kowalewicz jest psychologiem społecznym. Pracuje na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Interesuje się tożsamościowymi uwarunkowaniami pozaosobistego zaangażowania, bada mechanizmy zachowań prospołecznych. Przygotowała na ten temat rozprawę habilitacyjną.
Aśram Shantivanam znany jest jako promieniujący na cały świat ośrodek duchowości chrześcijańskiej i dialogu międzyreligijnego. O jego odwiedzeniu marzyłem już w połowie lat 70. minionego wieku, od chwili, gdy przeczytałem książkę „Chrześcijański aśram” napisaną przez benedyktyna Bede Griffithsa - to on przejął prowadzenie aśramu po śmierci jego założycieli, a byli nimi ojciec Henri Le Saux i ksiądz Jules Monchanin.
W życiu możemy być pewni dwóch rzeczy: podatków i śmierci - mawiał Benjamin Franklin. Rozwój nauki daje coraz większą nadzieję na wyeliminowanie śmierci. A co z podatkami? Przecież one bardziej niż śmierć są zależne od nas. Od tego, jak je postrzegamy.
Niektórzy ludzie nie wyobrażają sobie weekendu bez wizyty na torze konnym i obstawienia wyników gonitw. Inni całe wieczory spędzają na grze w pokera lub tracą bajońskie sumy przy stole ruletkowym. Co przyciągającego jest w hazardzie? Gdzie przebiega granica między grą dla przyjemności a uzależnieniem?
Czy łączenie się w pary jest racjonalne? Czy miłość może trwać całe życie? Kto jest z natury monogamiczny? Dlaczego czasami ciągnie nas do zdrady? Czy kobieta może kochać dwóch mężczyzn jednocześnie? Prof. dr hab. Edward Nęcka, psycholog, badacz inteligencji i twórczości, uważa, że jesteśmy w swoich podstawowych wyborach - partnera życiowego, polityka czy samochodu - z natury racjonalni. Edward Nęcka pracuje w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego i w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie. Napisał m.in.: „Inteligencja i procesy poznawcze”, „TROP... Twórcze rozwiązywanie problemów”, „Psychologia twórczości”, „Inteligencja”. Rozmowa jest fragmentem książki „Człowiek - umysł - maszyna. Rozmowy o twórczości i inteligencji”, która ukaże się wkrótce nakładem Społecznego Instytutu Wydawniczego „Znak”.
Łatwiej nam opowiedzieć o odległym kraju, który zwiedziliśmy, niż o swoim ciele. Zamykamy się na sygnały płynące z ciała. A szkoda, bo im wcześniej je usłyszymy, tym szybciej możemy na nie zareagować. Metoda, którą opracował Moshe Feldenkrais, pozwala odzyskać kontakt z ciałem. Polepsza samopoczucie, redukuje skutki stresu i opóźnia starzenie się.
Nie śpij, rusz głową, weź się do roboty. Nauka nie dysponuje dowodami na to, że sen wpływa pozytywnie na nasze zdolności twórcze. Zatem szanse, że w czasie drzemki wyśnimy rozwiązanie palącego problemu, są mizerne.
Niedokończone sprawy zalegają nam w pamięci. Mamy tendencję, by kończyć zadania, których się podjęliśmy. Zjawisko to jest wykorzystywane w reklamach, serialach, nauce szkolnej i grach komputerowych.
Słuch można wyrobić. Czasem wystarczy kogoś posłać na naukę gry na skrzypcach. To jest potworna praca, ale świetnie wyrabia słuch. Najczęściej jednak fałszujemy, bo nie dajemy głosowi pokazać, kim tak naprawdę jesteśmy - przekonuje Aneta Łastik, pieśniarka i pedagog, w rozmowie z Wojciechem Mikołuszką.
