Kim jesteśmy? I dokąd zmierzamy? Coraz trudniej odpowiedzieć sobie na te pytania. Na pozór mamy w ręku wszystkie elementy łamigłówki, jaką jesteśmy: myśli, uczucia, relacje, wspomnienia. Lecz wciąż inny obraz się z nich wyłania. Skoro istnieje tyle wersji „mnie”, która z nich jest prawdziwa? Czy warto mieć tylko jedną twarz?
Patrzymy na innych ludzi przez filtr własnej kultury - niczym przez okulary, które stale mamy na nosie. Z czasem przestajemy je zauważać, bo czy ktoś zwraca uwagę na powietrze, którym oddycha? Problem w tym, że te okulary utrudniają nam zrozumienie ludzi z innych kultur. Nie ma kultur lepszych i gorszych. Szanuję inne kultury. Ale czy mogę akceptować kamienowanie kobiet w imię honoru mężczyzn? Albo obrzezywanie małych dziewczynek?
Kto z nas nie chce być szczęśliwy? Kto przynajmniej raz w życiu nie usłyszał pytania: „Czy jesteś szczęśliwy?” lub nie postawił go sobie sam? „Życzę ci szczęścia!...” - to z kolei słowa najczęściej wypowiadane do innych w ważnych dla nich dniach czy momentach życia.
