Ilu psychologów potrzeba, aby wymienić żarówkę? Wystarczy jeden, ale żarówka musi naprawdę chcieć, żeby ją wymieniono. A ilu psychoanalityków potrzeba do tej czynności? Tylko jednego, ale wymiana będzie trwać 7 do 10 lat. Czy rozbawiły was te dowcipy? Dlaczego? Kiedy, w jakim celu i komu byście je opowiedzieli? Do czego w ogóle służy humor i dowcip?
Jednym z najbardziej intrygujących bohaterów powieści Lalka jest fanatyk nauki, opętany ideą stworzenia machiny latającej - doktor Julian Ochocki. Wprowadzając tę postać do swego dzieła, będącego chyba najbardziej udaną panoramą Warszawy końca XIX wieku, Bolesław Prus wzorował się na swym przyjacielu z ławy szkolnej - Julianie Ochorowiczu.
Kiedy John Watson, amerykański psycholog i twórca behawioryzmu, był u szczytu sławy, dotarła do niego wiadomość, że jego ojciec, z którym stracił kontakt trzydzieści lat wcześniej, chciałby się z nim zobaczyć. Watson kategorycznie odmówił. Uraz, jaki przeżył w dzieciństwie w związku z odejściem mężczyzny, którego podziwiał, był zbyt głęboki.
Przed 80 laty, dnia 24 kwietnia 1928 roku zmarła w Warszawie Józefa Joteyko. Uroczystości żałobne miały miejsce w kościele Najświętszego Zbawiciela. Została pochowana na Cmentarzu Powązkowskim. Wśród złożonych jej w hołdzie kwiatów był wieniec z czerwonych róż, z napisem na szarfie: „Profesorowi D-rowi Józefie Joteyko - Marszałek Józef Piłsudski”. Kim była kobieta tak godnie żegnana przez Naczelnika Państwa?
Na początku XX wieku sensację prowincjonalnej społeczności Buehl wzbudzał jasnowłosy chłopczyk, spacerujący po uliczkach miasteczka ze swą piękną lecz samotną matką. Ciekawskie spojrzenia i wścibskie pytania skończyły się dopiero wtedy, gdy wyjechali do Karlsruhe. Malcem tym był późniejszy wybitny psychoanalityk Erik Erikson, którego jeden z biografistów nazwał „architektem tożsamości”.
„Zapiekanie” głowy w piecu i wyrywanie z niej tzw. kamienia szaleństwa, upuszczanie krwi i wirowanie pacjenta na obrotowym taborecie, leczenie wystrzałami armatnimi, pozostawianie chorego nocą na cmentarzu, na którym aktorzy udawali powstających z grobów nieboszczyków... To tylko niektóre ze stosowanych w przeszłości kuriozalnych metod leczenia chorób psychicznych.
Szatynka o zjawiskowej urodzie siedzi, trzymając lejce i bat, na wózku ciągniętym przez wybitnych filozofów Paula Rée i Fryderyka Nietzschego. Tak na zdjęciu sprzed wieku uwieczniła się Lou Andreas-Salomé, psychoanalityczka, muza poetów i filozofów, kobieta wyzwolona.
Nie da się napisać instrukcji obsługi niemowlaka. To jest żywa osoba i uczymy się jej w kontakcie. Często płaczem niemowlę sygnalizuje pragnienie kontaktu z inną osobą. To osoba i bycie razem z nią jest na początku najważniejsze – mówi dr GRAŻYNA KMITA.
Heroiczny czyn jest nadzwyczajny, ale dokonują go zwykli ludzie. Tacy jak my. W każdym z nas jest ktoś na miarę Ireny Sendler, kto czeka na swój czas, by przeciwstawić się złu, by ratować świat. Taka okazja może nam się nadarzyć tylko raz. Nie wolno jej przegapić. Prof. Philip Zimbardo jest psychologiem, emerytowanym profesorem Stanford University. Zajmuje się m.in. psychologią zła, terroryzmu i dehumanizacji, wpływem społecznym i perswazją. Od czasu słynnego stanfordzkiego eksperymentu więziennego bada, dlaczego w pewnych sytuacjach dobrzy ludzie czynią źle. Wyniki tych 40-letnich studiów zawarł w książce „The Lucifer Effect: Understanding How Good People Turn Evil”, (edycję polską przygotowuje na jesień Wydawnictwo Naukowe PWN). Jest autorem najpopularniejszego podręcznika psychologii „Psychologia i życie”. Od lat bada też przyczyny nieśmiałości; wyniki opisał w książce „Nieśmiałość”.
Nie potrafią sprawnie ubrać się, lewa strona myli im się z prawą, wciąż o coś się potykają i przewracają przedmioty. Zwykłym gapom przytrafia się to od czasu do czasu. Jeśli jednak tak wygląda ich życie ciągle, to są dyspraktykami, u których w ten sposób objawiają się zaburzenia pracy mózgu.
Biblia, mitologia i wiele innych pisemnych przekazów, które stanowią fundamenty naszej kultury, zawierają opisy relacji między rodzeństwem. Często, jak w przypadku tytułowego Kaina i Abla, pierwsze nasuwające się skojarzenia na temat tej relacji, to walka, rywalizacja, uczucia nienawiści i wrogości. Czy jednak w świetle współczesnych badań psychologów rozwojowych stosunki między rodzeństwem, to przede wszystkim spory i kłótnie? Czy relacje rodzeństwa zmieniają się, ewoluują w miarę jak dzieci dorastają? Czy są jakieś korzyści z posiadania rodzeństwa, a jeśli tak, to kto i co zyskuje? Czy między rodzeństwem może powstać prawdziwa przyjaźń? - zastanawia się Marta Białecka-Pikul.
Kino Ingmara Bergmana określane jest zazwyczaj mianem psychologicznego. Co jednak kryje się za tą etykietką? Czy coś więcej niż dokumentacja ludzkiego wnętrza i eksploracja zakamarków duszy? Tak. Bergman wykorzystywał, być może nieświadomie, nowoczesne środki przekazu medialnego zgodne z wiedzą, jaką daje współczesna psychologia. I w tym znaczeniu jego kino jest z pewnością kinem psychologicznym.
