Uczeń nie może być jedynie biernym odbiorcą zabiegów nauczyciela, powinien stać się aktywnym podmiotem procesu nauczania. Tylko wtedy nauczanie może być efektywne. Ocenianie kształtujące nie tylko aktywizuje uczniów, ale wpływa na podniesienie ich osiągnięć i pomaga wyrównywać szanse edukacyjne.
Dlaczego ktoś zostaje nauczycielem? Francuska psycholog odpowiada: istotny wpływ na wybór tego zawodu ma rodzina. Ten jednak, kto podejmuje się tej pracy z lojalności rodzinnej, najczęściej nie jest dobrym nauczycielem.
Gra transakcyjna to rodzaj mechanizmu obronnego, który ludzie stosują, kiedy pragną zyskać uznanie lub wsparcie, a nie wierzą, że mogą zdobyć je w sposób szczery i autentyczny. Mechanizm ten bywa pułapką, którą zastawiamy na innych, a w którą sami również wpadamy, często nie zdając sobie z tego sprawy. Aby nie dać się wciągnąć do gry, trzeba przede wszystkim umieć ją rozpoznać. I w tym pomóc może ten artykuł. Jarosław Jagieła prezentuje w nim najpopularniejsze gry psychologiczne, pokazuje, jakie poniesiemy konsekwencje, gdy się w nie zaangażujemy oraz doradza skuteczne sposoby, by uczestnictwa w grach odmówić.
Narzekamy na rzeczywistość: że brutalna, przygnębiająca, ponura, a człowiek człowiekowi wilkiem. Zamiast tego próbujmy – jako nauczyciele mający kontakt z młodym pokoleniem - wpływać na poprawę społecznych relacji naszych podopiecznych. Tekst Hanny Hamer, psychologa społecznego i psychoterapeutki, zajmującej się m.in. szkoleniami w zakresie doskonalenia umiejętności wychowawczych, dydaktycznych i społecznych, przekonuje, jak ważne jest kształtowanie empatii u dzieci i młodzieży. Autorka zapoznaje nas z różnymi koncepcjami empatii, pokazuje zależności między empatią i agresją oraz stylami wychowawczymi. Przedstawia także sposoby pomiaru empatii oraz ciekawe ćwiczenia ją doskonalące.
Pracę z zespołem klasowym i trudnym uczniem powinno się rozpocząć od zadania sobie pytania: czy trudność, z którą się zmagamy, leży po stronie ucznia, czy sytuacji, w jakiej on się znajduje?
„U niego są zawsze skrajności. Nie ma normalności, tylko pełna radość, pełna miłość, pełne przytulanie, pełne zaufanie. Albo pełna agresja.”
Mam w klasie ucznia z ADHD, a dzieci - zwłaszcza te z nadpobudliwością - lubią uporządkowaną rzeczywistość. Sympatią i szacunkiem darzą nauczycieli zachowujących się w sposób przewidywalny, konsekwentny, pogodny. Czują się przy nich bezpiecznie i mogą rozwijać swoje możliwości.
W trzeciej klasie, którą uczę od tego roku, jest jeden uczeń – Mikołaj, tak niesforny, że zupełnie nie mogę sobie poradzić. Niegrzeczny, krzykliwy, najczęściej z nieodrobioną pracą domową, potrafi całkowicie rozłożyć mi każdą lekcję.
Coraz częściej zadajemy sobie pytanie: czy jest ktoś, kto ma jakąś receptę na szkolną rzeczywistość? Jedną z osób, od których oczekujemy rozwiązania problemów pojawiających się między uczniami a nauczycielami, jest psycholog szkolny. Jak on sam postrzega swoją rolę i zadania, przed którymi staje we współczesnej szkole? O swojej pracy pisze Anna Suchodolska.
Każdego roku rośnie liczba nauczycieli, u których diagnozuje się choroby narządu głosu. Przedstawiciele innych zawodów także wyrażają coraz większe zainteresowanie profilaktyką w tej dziedzinie. Skłania to do upowszechniania wiedzy z tego zakresu. Poprzez cykl artykułów pragniemy uświadomić Czytelnikom, że chorobom narządu głosu można zapobiegać, a istniejące nieprawidłowości skutecznie leczyć. Farmakologię warto wspierać szeregiem ćwiczeń z zakresu emisji głosu, prawidłowego sposobu oddychania i koordynacji oddechowo-fonacyjnej.
Scenariusz autorstwa Grażyny Adydan. Dotyczy on niezwykle ważnej, zwłaszcza dla młodego człowieka umiejętności, jaką jest decydowanie o własnej bliższej i dalszej przyszłości. Pomaga w poznaniu oraz ustaleniu doraźnych, średnioterminowych i strategicznych celów życiowych.
Szkoła niczyja, z którą ma do czynienia współczesny nauczyciel, to miejsce pełne napięć i niedookreśloności, wnoszące do relacji międzyludzkich akty przemocy i upokorzenia. Nie każdy potrafi znieść taką rzeczywistość.
