Mam pecha. Nic mi nie wychodzi - mówimy czasem. Ale sami wiele robimy, żeby nam nie wyszło. Sami rzucamy sobie kłody pod nogi. Zapominamy o ważnej sprawie. Przegapiamy okazję. Kupujemy los, ale nie sprawdzamy, jakie numery padły. Bo a nuż moglibyśmy w życiu wygrać.
Myśl, że umrzemy, wywołuje w nas różne, często paradoksalne, reakcje. Rośnie poczucie dumy narodowej. Pojawia się niechęć do obcych, do sztuki abstrakcyjnej i do własnej seksualności. Mężczyźni przestają reagować na wdzięki kobiet, a zarazem pragną mieć więcej dzieci. Tylko z kim?
Spotykamy kobiety docenione w dzieciństwie, wręcz hołubione przez ojców. I takie, które zostały przez nich opuszczone, zniszczone, do czegoś wykorzystane. Te pierwsze zazwyczaj pewnie kroczą przez życie, potrafią układać swoje relacje z mężczyznami. Te drugie często nie ufają mężczyznom, boją się ich lub nimi gardzą. Bywa też, że w każdym mężczyźnie poszukują substytutu ojca.
