Bezradności nie da się zaakceptować, oswoić. Bezradnemu uczniowi nie jest dobrze z samym sobą i źle mu jest w relacjach z innymi. Rówieśników zniechęca biernością i chimerycznością, a nauczyciele często uważają go za "śmierdzącego lenia". Bezradny uczeń bywa problemem dla wszystkich, nawet dla własnych rodziców – wszak nikt nie ceni "ofiar losu".
Dzieci bezradnych rodziców uczą się niesamodzielności i apatii w domu. Ale w szkole można je oduczyć bezradności i pokazać, że mogą żyć całkiem inaczej niż ich bliscy! To nauczyciele muszą otworzyć przed tymi dziećmi drzwi do innego świata i pomóc zdobyć do nich klucz...
Rodzice poświęcają wiele czasu na budowanie więzi emocjonalnej i swojego autorytetu w relacji z dzieckiem. Nauczyciel część tego wychowawczego ciężaru bierze na swoje barki. Winien jednak mieć świadomość, że nie każde dziecko będzie go lubić, czy wręcz darzyć głębokim uczuciem przywiązania. Czasem musi wystarczyć uczniowski respekt i szacunek.
Dzwonek na długą przerwę. Nauczyciele spotykają się w pokoju nauczycielskim. Rozmawiają przy kawie. Porównują obserwacje, opowiadają o bieżących kłopotach, wzajemnie sobie doradzają. Pragniemy, abyście także na łamach „Psychologii w Szkole” znaleźli chwilę na przerwę i otrzymali od kolegów i koleżanek nauczycieli odpowiedzi na nurtujące Was pytania.
Autystyczne dziecko trudno „wyrwać” z jego świata, a gdy do tego jeszcze jest ono niewidome, wydaje się, że „pokazanie” mu rzeczywistości wokół jest niemożliwe! Jak zatem oswoić lęk dziecka, które, bojąc się otoczenia, ucieka od niego lub niszczy siebie?
Czy można sprawić, by uczniowie stali się aktywni, mieli aspiracje i wytrwale realizowali swoje plany? Można. Ale uda się to tylko wtedy, gdy będą uważali, że ich szkoła to sensowne i życzliwe środowisko, na które mają wpływ. I tylko temu nauczycielowi, który sam tak myśli o szkole i swojej pracy!
Jak pokazują statystyki, wcześniaków rodzi się coraz więcej. Rozwój medycyny umożliwia przeżycie dzieciom urodzonym skrajnie przedwcześnie, z wagą niższą niż 1000 gramów. Przedwczesny poród nie pozostaje jednak bez konsekwencji dla dalszego rozwoju dziecka. Niektóre z problemów ujawniają się dopiero, gdy wcześniak idzie do szkoły.
Książki, ogłoszenia, reklamy wabią nas obietnicami: "nauczymy cię, jak udoskonalić pamięć. Będziesz mieć trzy, cztery albo i dziesięć razy lepszą pamięć! Osiągniesz to nawet w kilka dni, dzięki nieznanej dotąd wspaniałej metodzie". Zaiste, świetlana to wizja. Wygląda na to, że albo psychologia nie wie, że tak łatwo można uzyskać niezwykłą pamięć, albo też skrzętnie ukrywa tę tajemnicę przed nami...
Sposób oceniania dzisiejszej matury hamuje przejawy samodzielności i kreatywności myślenia uczniów. Potęguje analfabetyzm kulturowy i zachęca do konformizmu poznawczego i przeciętniactwa. Maturzyści z ostatnich lat zdumiewają kompletną nieznajomością podstaw wiedzy humanistycznej. Tak źle z wykształceniem ogólnym studentów pierwszych lat nigdy jeszcze nie było.
Poczucie godności to podstawa pozytywnego stosunku do samego siebie, poczucia własnej wartości i wyjątkowości. A doświadczanie swojej wartości pozwala radzić sobie z manipulacją, różnorodnymi naciskami i trudnościami. Osoba posiadająca poczucie godności potrafi budować bezpieczne granice i troszczyć się o własne bezpieczeństwo.
Wydaje się nam, że słuchanie to prosta, automatyczna czynność. A tymczasem jest to trudna umiejętność, nie przez wszystkich opanowana. Im ważniejsza jest dla nas osoba, tym uważniej jej słuchamy, a więc skupiamy się i koncentrujemy na niej swoją uwagę. Najwięcej uwagi i poważnego, aktywnego słuchania potrzebują dzieci i młodzież.
Ujawnione przypadki krzywdzenia uczniów przez nauczycieli traktowane są przez media jako sensacja. Zawsze wzbudzają burzliwe dyskusje i kontrowersyjne opinie społeczne oraz obronne reakcje nauczycieli i dyrekcji szkół. To jedno z ostatnich społecznych tabu. Na szczęście dla samych dzieci, prócz sensacyjnych doniesień istnieją rzetelne badania naukowe, konsekwentnie podejmujące tę złożoną problematykę.
