Andrzej Kokoszka radzi, jak żyć z cukrzycą, a Magda Chrzan przekonuje, jak wielka jest siła marzeń.
Andrzej Kokoszka radzi, jak żyć z cukrzycą, a Magda Chrzan przekonuje, jak wielka jest siła marzeń.
Uraz zalega w umyśle dziecka i – niczym zepsuta płyta przeskakująca zawsze w tym samym miejscu – aktywizuje się w sytuacjach podobnych do tej, która wywołała traumę. W efekcie dziecko nie może nauczyć się nowych sposobów zachowania i pojawia się u niego przymus powtarzania.
Nabywamy w życiu wiele umiejętności, które pomagają nam żyć sprawniej, higieniczniej, szybciej. Małe dziecko wiele już potrafi, na przykład umyć zęby, obsługiwać komputer i telefon komórkowy.
Ludzie pełni nadziei i przekonani, że ich życie ma cel i sens, że każde doświadczenie, nawet śmiertelna choroba, ma swoje znaczenie – żyją zdrowiej.
Młodym ludziom bardziej zależy na byciu z drugą osobą niż na seksie z nią. To bycie daje im pewność, że są rozumiani, że mogą zaufać i otrzymać wsparcie.
Między geniuszem a szaleństwem istnieje cienka granica. Tym, co przesuwa punkt ciężkości w jedną lub drugą stronę, jest psychotyczność.
Osoby sumienne wprawdzie uczą się wolniej, ale pracują lepiej i osiągają więcej niż te mniej sumienne. Na dodatek żyją dłużej - dowodzi Przemysław Bąbel.
Błądziliśmy po domu obłąkanych i z przerażeniem stwierdziliśmy, że większość ze spotkanych tam „przypadków” nie nadaje się na scenę. Poszukaliśmy więc własnego wyobrażenia o wariatach. Piotr Cieślak jest aktorem i reżyserem teatralnym. Studiował na Wydziale Aktorskim, a następnie na Wydziale Reżyserii PWST w Warszawie. Wiele lat wykładał na tej uczelni, był też jej prorektorem i prodziekanem. Od 1993 roku jest dyrektorem artystycznym Teatru Dramatycznego w Warszawie. Pracował również w Puławskim Studio Teatralnym, w warszawskim Teatrze Studio i Teatrze Powszechnym, a także w Teatrze im. S. Jaracza w Łodzi. Jest dyrektorem artystycznym II Festiwalu Festiwali Teatralnych SPOTKANIA, który odbędzie się w dniach 2-25 października 2004 roku w Warszawie, pod hasłem „Wschód – Zachód – Inspiracje”. Po co nam teatr? Co łączy sztukę z psychologią? Czy trudno jest zagrać osobę chorą psychicznie? Na te i wiele innych pytań odpowiada PIOTR CIEŚLAK.
Jan Paweł II ludzi kochał, dlatego mógł sobie pozwolić na karcenie i dlatego karceniem nie odpychał. Szkic do psychologii nauczania Jana Pawła II Marii Jarymowicz.
Duchowość odnosi się do sposobu naszego zamieszkiwania we wszechświecie. Można doświadczać siebie jako ziarnka piasku na pustyni lub jako fali ogromnego oceanu.
W poznawaniu siebie rzadko jesteśmy naukowcami bezstronnie gromadzącymi informacje. Częściej bywamy politykami, którzy sprawdzają, jakie wrażenie wywierają na ludziach. Bywamy też negocjatorami dążącymi do zgodności różnych danych na swój temat. Najczęściej jesteśmy egoistami - bardziej niż na prawdzie o sobie zależy nam na zachwytach.
Dlaczego czasem chcemy coś w sobie zmienić, a zarazem zachowujemy się w sposób, który to wyklucza - zastanawia się Wiesław Łukaszewski.