Ani polityka kierująca się zasadą, że cel uświęca środki, ani polityka zwracająca uwagę nie tylko na moralną wartość celu, do którego zdąża, ale także na moralną godziwość środków wybieranych do jego realizacji, sama w sobie nie daje gwarancji sukcesu ani nie jest skazana na przegraną - pisze Aleksander Hall.
W psychoterapii znane jest paradoksalne zjawisko oporu: osoba, która pragnie zrozumieć swoje problemy, jednocześnie przeciwstawia się terapii i broni się przed uświadamianiem sobie myśli i uczuć.
Są czyny ofiarne, które przynoszą więcej szkody niż pożytku. Są osoby, które pomagają toksycznie. Są reakcje na okazaną wdzięczność, które skutecznie ją niszczą. Ale cudza wdzięczność bywa też bardziej kłopotliwa niż jej brak.
Kiedy altruizm jest altruizmem? Dlaczego pomagamy innym ludziom? Czemu kobiety częściej mogą liczyć na czyjąś pomoc? Profesor Eugene Burnstein jest wykładowcą psychologii na University of Michigan. Zajmuje się procesami zachodzącymi w grupach, zachowaniami i wpływem społecznym. W centrum jego zainteresowań znajdują się ewolucyjne modele altruizmu, w kontekście których analizuje adaptację do zmian społecznych, współpracę i poświęcenie.
Gdy mamy do czynienia z psychopatą, zazwyczaj nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy. Nie każdy psychopata jest mordercą czy gwałcicielem.
Możesz zmienić swój sposób myślenia, a wraz z nim emocje i zachowania. Wystarczy, że skorygujesz błędne przekonania, a pozbędziesz się lęku, poprawisz sobie nastrój i swoje relacje z ludźmi.
Jeśli chcesz, możesz panować nad swoimi emocjami. Istnieją strategie świadomej kontroli życia emocjonalnego, które można rozpoznawać, kształtować i efektywnie wykorzystywać w kontaktach z ludźmi.
Ludzie, którzy doświadczyli bliskości śmierci, bardziej troszczą się o innych, mniej koncentrują się na wywieraniu odpowiedniego wrażenia, zwracają się w kierunku wartości duchowych.
Czasem zachowujemy się na pozór głupio: imprezujemy przed egzaminem, zamiast się uczyć, spóźniamy sięna ważną rozmowę. Takie zachowania obniżają szansę na sukces, ale zarazem chronią poczucie własnej wartości w przypadku porażki.
Jeśli chodzi o psychologiczne warunki stawania się człowiekiem, nie wymyślono niczego lepszego niż rodzina. Nie musi być idealna, bo rodziny są tworem i wspólnotą ludzi, a nie ma ludzi doskonałych. Wystarczy, że jest dobra.
Głęboki kryzys gasi nadzieję: znika perspektywa, przyszłość przestaje istnieć albo jawi się jako niemające końca pasmo udręk. Dlatego jednym z najistotniejszych elementów pomocy jest zasiewanie nadziei, budowanie pozytywnych oczekiwań wobec przyszłości. To daje wiarę, bez której ludzie czują się wydani na kapryśne podmuchy losu.
Akceptacja siebie, czyli zgoda na brak zmiany, jest najwłaściwszym klimatem emocjonalnym do pracy nad sobą - twierdzi Zofia Milska-Wrzosińska.