Nauczyciele deklarują, że są odpowiedzialni za wychowanie uczniów. Jednak w konkretnych sytuacjach nie rozumieją swoich podopiecznych. Dlaczego? Czy prywatne teorie nauczycielskie oraz zawierzenie własnemu doświadczeniu przyczyniają się do rozwoju wychowanka? O potrzebie odchodzenia od prywatnych teorii na rzecz wiedzy naukowej pisze prof. Maria Dudzikowa.
Na ogół czujemy się odpowiedzialni za wychowanie młodej generacji, a swoją pracę traktujemy jako zadanie szczególnie ważne. Jednak z badań wynika, że żywimy niechęć do osiągnięć nauki, a zamiast szerszej wiedzy poszukujemy „przepisu na placek”. Okazuje się, że polegamy głównie na własnym doświadczeniu i wiedzy potocznej, co niestety sprawia, że nasze podejście do ucznia i innych uczestników edukacji jest mocno stereotypowe. Profesor Maria Dudzikowa - znakomita znawczyni codzienności szkolnej, od lat zajmująca się socjopedagogicznym i psychopedagogicznym funkcjonowaniem szkoły w Polsce, próbuje przekonać nas, że w pracy z uczniem warto odchodzić od prywatnych teorii i własnej interpretacji rzeczywistości na rzecz obiektywnej wiedzy psychologiczno-pedagogicznej.
Dlaczego dobry nauczyciel to nie zawsze dobry rodzic? Na czym polega specyficzny rodzaj stresu w zawodzie nauczyciela? Jak wpływa na jego życie rodzinne? Czy to prawda, że nauczyciele zachowują się w domu tak, jakby byli w szkole? Czy sprawdzają na własnych dzieciach swoje kompetencje wychowawcze? Na te i inne pytania odpowiada w udzielonym wywiadzie Jacek Bomba.
Dlaczego ktoś zostaje nauczycielem? Francuska psycholog odpowiada: istotny wpływ na wybór tego zawodu ma rodzina. Ten jednak, kto podejmuje się tej pracy z lojalności rodzinnej, najczęściej nie jest dobrym nauczycielem.
Gra transakcyjna to rodzaj mechanizmu obronnego, który ludzie stosują, kiedy pragną zyskać uznanie lub wsparcie, a nie wierzą, że mogą zdobyć je w sposób szczery i autentyczny. Mechanizm ten bywa pułapką, którą zastawiamy na innych, a w którą sami również wpadamy, często nie zdając sobie z tego sprawy. Aby nie dać się wciągnąć do gry, trzeba przede wszystkim umieć ją rozpoznać. I w tym pomóc może ten artykuł. Jarosław Jagieła prezentuje w nim najpopularniejsze gry psychologiczne, pokazuje, jakie poniesiemy konsekwencje, gdy się w nie zaangażujemy oraz doradza skuteczne sposoby, by uczestnictwa w grach odmówić.
Narzekamy na rzeczywistość: że brutalna, przygnębiająca, ponura, a człowiek człowiekowi wilkiem. Zamiast tego próbujmy – jako nauczyciele mający kontakt z młodym pokoleniem - wpływać na poprawę społecznych relacji naszych podopiecznych. Tekst Hanny Hamer, psychologa społecznego i psychoterapeutki, zajmującej się m.in. szkoleniami w zakresie doskonalenia umiejętności wychowawczych, dydaktycznych i społecznych, przekonuje, jak ważne jest kształtowanie empatii u dzieci i młodzieży. Autorka zapoznaje nas z różnymi koncepcjami empatii, pokazuje zależności między empatią i agresją oraz stylami wychowawczymi. Przedstawia także sposoby pomiaru empatii oraz ciekawe ćwiczenia ją doskonalące.
W trzeciej klasie, którą uczę od tego roku, jest jeden uczeń – Mikołaj, tak niesforny, że zupełnie nie mogę sobie poradzić. Niegrzeczny, krzykliwy, najczęściej z nieodrobioną pracą domową, potrafi całkowicie rozłożyć mi każdą lekcję.
Coraz częściej zadajemy sobie pytanie: czy jest ktoś, kto ma jakąś receptę na szkolną rzeczywistość? Jedną z osób, od których oczekujemy rozwiązania problemów pojawiających się między uczniami a nauczycielami, jest psycholog szkolny. Jak on sam postrzega swoją rolę i zadania, przed którymi staje we współczesnej szkole? O swojej pracy pisze Anna Suchodolska.
Każdego roku rośnie liczba nauczycieli, u których diagnozuje się choroby narządu głosu. Przedstawiciele innych zawodów także wyrażają coraz większe zainteresowanie profilaktyką w tej dziedzinie. Skłania to do upowszechniania wiedzy z tego zakresu. Poprzez cykl artykułów pragniemy uświadomić Czytelnikom, że chorobom narządu głosu można zapobiegać, a istniejące nieprawidłowości skutecznie leczyć. Farmakologię warto wspierać szeregiem ćwiczeń z zakresu emisji głosu, prawidłowego sposobu oddychania i koordynacji oddechowo-fonacyjnej.
Scenariusz autorstwa Grażyny Adydan. Dotyczy on niezwykle ważnej, zwłaszcza dla młodego człowieka umiejętności, jaką jest decydowanie o własnej bliższej i dalszej przyszłości. Pomaga w poznaniu oraz ustaleniu doraźnych, średnioterminowych i strategicznych celów życiowych.
Szkoła niczyja, z którą ma do czynienia współczesny nauczyciel, to miejsce pełne napięć i niedookreśloności, wnoszące do relacji międzyludzkich akty przemocy i upokorzenia. Nie każdy potrafi znieść taką rzeczywistość.
Nieustannie zmieniająca się rzeczywistość sprawia, że zdobywanie nowych umiejętności musimy traktować jak oczywistość. W pracy nauczyciela, wychowawcy czy pedagoga duże znaczenie ma zwłaszcza aktualna wiedza z zakresu szeroko rozumianej psychologii edukacji.
