Skutki kryzysu odczuwają osoby, które tracą pracę, dom... To obniża ich dobrostan i poczucie szczęścia. Co prawda dochody i szczęście nie są ze sobą blisko związane, lecz tak już jest, że kiedy dochody drastycznie spadają, ma to wpływ na szczęście.
Skutki kryzysu odczuwają osoby, które tracą pracę, dom... To obniża ich dobrostan i poczucie szczęścia. Co prawda dochody i szczęście nie są ze sobą blisko związane, lecz tak już jest, że kiedy dochody drastycznie spadają, ma to wpływ na szczęście.
W ciągu ostatniego dziesięciolecia ukazało się w Polsce kilka opracowań historii psychologii, głównie tłumaczeń z języków obcych. W żadnej z tych książek nie pojawia się nazwisko Howarda C. Warrena. A przecież medal jego imienia, wręczany dorocznie w Princeton, uznawany jest za jedno z najważniejszych wyróżnień psychologicznych w Stanach Zjednoczonych.
W reklamie telewizyjnej jej czeski bohater, przekonawszy się, że pochwalił piwo z polskiego browaru, wypowiada w zakłopotaniu słynne zdanie „Moja babicka pohazí z Chrzanowa”. To samo mogłaby powiedzieć Margaret Lowenfeld, uczona angielska, pediatra i psycholog, „po mieczu” Polka.
„Życie ludzkie można porównać do wartkiej rzeki” - pisał w autobiografii Édouard Claparede. I pytał: „Czy psycholog mógłby pozostać obojętny na jej kręty bieg, kraje, przez które płynie, brzegi, które obmywają i użyźniają jej wody?”.
Czy przewidywanie przyszłości jest możliwe? Tak. Ludzie to potrafią. I nie ma to nic wspólnego z astrologią, wróżeniem z fusów czy zwierzęcych wnętrzności. Odpowiednio wytrenowany mózg reaguje na bodźce, zanim świadomie je „przetrawi”. Na przykład mózg kierowcy bolidu Formuły 1 wie, co się zdarzy, zanim ów kierowca w pełni to dostrzeże.
Żyjemy w obrębie różnorodnych granic. Choć są to granice niewidoczne, to w jakiś szczególny sposób są rozpoznawane. Dostrzegają je po swojemu już małe dzieci, a w miarę dorastania, szczególnie w okresie dorosłości, granice te umacniają się. Najczęściej nie są to fizyczne bariery, ale raczej symboliczne linie demarkacyjne, oddzielające każdego z nas od innych ludzi.
Gdyby najsłynniejszy francuski badacz chorób układu nerwowego Jean-Martin Charcot nie zgolił wąsów, być może nie zrobiłby kariery... Tuż po studiach medycznych nie cieszył się wzięciem wśród bogatych pacjentów, więc jego przełożony zasugerował, że może to przez wąsy. Charcot bez sprzeciwu zgolił je i niebawem dostał posadę lekarza rodzinnego u wpływowego bankiera Benoîta Foulda, brata ministra finansów.
Wiele adopcji w Polsce kończy się niepowodzeniem. Rodzice adopcyjni często nie zdają sobie sprawy, że czeka ich trudniejsze rodzicielstwo, większe wyzwania wychowawcze i kryzysy. Do adoptowania dziecka motywował ich głównie brak własnego, rodzonego.
Psychologowie potwierdzają, że warto prosić. Proszenie przynosi zdumiewające skutki. Ale musimy składać prośby w odpowiedniej kolejności - twierdzi Jarosław Kulbat.
W hollywoodzkiej wersji opowieści o Robinsonie Crusoe współczesnego rozbitka zagrał brawurowo Tom Hanks. Towarzyszący mu „Piętaszek” tym razem nosił imię Wilson. Nie był on jednak człowiekiem, lecz wyciągniętą z wraka piłką do siatkówki. Rozbitek traktował ją jednak jak najbliższą osobę. Czy było to tylko wynikiem dziwactwa?
Przywiązanie do miejsca ma głównie społeczne znaczenie. Emocjonalna więź z otoczeniem wpływa na proces kształtowania tożsamości i daje poczucie przynależności do określonej społeczności. Zapewnia też ciągłość przeszłości z teraźniejszością oraz wpływa na jakość relacji z innymi ludźmi – pisze Anna M. Ziółkowska.
