Uczeń bardzo zdolny i wybitny jest bezcenny dla nauczycieli i szkoły. Dostarcza potwierdzenia kompetencji nauczyciela, zaś szkole pomaga wspinać się w rankingu tak zwanych najlepszych szkół. Trzeba nauczyć się rozpoznawać go i rozwijać jego talent.
Uczeń bardzo zdolny i wybitny jest bezcenny dla nauczycieli i szkoły. Dostarcza potwierdzenia kompetencji nauczyciela, zaś szkole pomaga wspinać się w rankingu tak zwanych najlepszych szkół. Trzeba nauczyć się rozpoznawać go i rozwijać jego talent.
Gdy nauczyciel rozpoczyna pracę z nową klasą, formułuje zróżnicowane oczekiwania dotyczące edukacyjnych osiągnięć poszczególnych uczniów. Jest to naturalne i nieuniknione. Powinien jednak zdawać sobie sprawę, że te oczekiwania wpływają na jego sposób postępowania względem konkretnych uczniów, a co za tym idzie – na ich osiągnięcia szkolne.
Zniechęceni i krnąbrni uczniowie kontra wyniośli i aroganccy nauczyciele. Tak wyglądają relacje w polskiej szkole. Czy możliwy jest dialog między uczniami i nauczycielami? Czasami wydaje się to nieosiągalne. A przecież bez dialogu trudno wyobrazić sobie efektywny proces nauczania i wychowania.
Cele nauczyciela nie zawsze są celami jego uczniów. Często uczeń rozwiązuje zadania, aby nie dostać jedynki, a nie po to, by przyswoić sobie i zrozumieć wiedzę. Ma to ważne skutki psychologiczne, które wpływają na proces nauczania i na skuteczność uczenia się.
Wydaje się, że niemożliwe jest wyeliminowanie ukrytego programu z całego systemu edukacji. Warto dowiedzieć się jednak, co może zrobić każda szkoła i każdy nauczyciel, aby ograniczyć negatywne skutki jego działania.
Nieadekwatne osiągnięcia uczniów zdolnych to zjawisko niezwykle frustrujące zarówno rodziców, jak i nauczycieli. Zbyt często, bez wyraźnego powodu uczniowie, którzy wydają się bardzo obiecujący, nie osiągają wyników współmiernych do wcześniej udokumentowanych możliwości.
Od lat władze oświatowe głoszą hasło wyrównywania szans edukacyjnych. Niestety, sprowadza się ono do pomagania uczniom słabszym kosztem najlepszych. W efekcie uczniowie zdolni obniżają loty, ponieważ rozwijanie kompetencji im się po prostu nie opłaca.
Punktowe systemy oceniania zyskują na popularności, szczególnie jako forma oceniania zachowania. Niestety, większość z nich nie jest efektywna - zamiast kształtować i zmieniać zachowanie uczniów, służą wyłącznie wystawieniu oceny końcowej.
Narzekamy na coraz gorsze zachowanie coraz młodszych dzieci. Agresja, alkohol, papierosy, inne używki to problemy, z którymi zetknął się niemal każdy nauczyciel. Warto zastanowić się nad przyczynami destrukcyjnych zachowań uczniów. Zacznijmy od poznania ich sytuacji osobistej i rodzinnej.
Wysoki poziom zdolności emocjonalnych nie zawsze idzie w parze z wysokimi kompetencjami emocjonalnymi. Można posiadać zdolności emocjonalne, ale jednocześnie mieć trudności z rozpoznawaniem i rozumieniem emocji oraz radzeniem sobie z nimi. Czym jest inteligencja emocjonalna, jak ją rozwijać?
Współpraca z rodzicami wymaga od nauczycieli przede wszystkim umiejętności interpersonalnych. Oczywiście nie da się „wyuczyć” przebiegu dobrej rozmowy. Warto jednak poznać strategie, które zwiększają szansę na sukces podczas spotkania z rodzicami.
Nauczyciele wierzą w moc oddziaływania słowem. Są przekonani, że nauczanie ma być jasne, proste i „domknięte” - to znaczy nie powinno prowokować uczniów do stawiania pytań ani rozbudzać ich wątpliwości czy skłaniać do myślenia.