Jak słyszę o prawach dziecka, to robi mi się niedobrze. Oczywiście, rodzice nie mogą lać dziecka, ale jeżeli raz czy dwa dostanie, to przecież nic się nie stanie. Ja dostawałem klapsy od rodziców i zrozumiałem, co jest złe, a co dobre. Dzieci były bite za karę zawsze i to pomagało. Denerwują mnie te "supernianie", które mówią, że dzieci nie można bić, że da się to zrobić inaczej. Pytanie tylko: jak? Nie każdy jest doskonałym dziecięcym psychologiem.
W wielu polskich szkołach panuje ponura atmosfera, bo dyrektor wymaga od nauczycieli, by wycisnęli z uczniów ostatnie soki w walce o pierwsze miejsca w rankingach szkół. Taka organizacja pracy zabija twórczość, zamieniając szkołę w... szkołę przetrwania. Czy można zmienić tę sytuację?
Nauczyciele często nieświadomie blokują twórczość uczniów. Nie pozwalają na samodzielne wycieczki myślowe i eksperymentowanie. Niezależność twórczych dzieci interpretują jako przekorę czy wygłupy. Aby rozwijać twórczość, trzeba umieć rozpoznać przejawy kreatywności uczniów.
Aby w szkole wśród innych uczniów nie zgubić ucznia twórczego, należy go zidentyfikować. Warto poznać narzędzia, dzięki którym można określać potencjał uczniów i ich dyspozycje twórcze.
Indywidualny tok i program nauczania są najskuteczniejszymi formami pracy z uczniami zdolnymi i uzdolnionymi. Na czym polega różnica między indywidualnym programem a tokiem nauki, do kogo są one kierowane, jaka liczba uczniów z nich korzysta?
Nauczyciel, który wzbudza w swoim uczniu poczucie własnej wartości i ważności, to prawdziwy profesjonalista. Może stanie się dla niego wzorem? Aby tak się stało, nauczyciel przede wszystkim pracuje nad własną jakością po to, żeby znajdować ciągle na nowo ścieżki osobistej twórczości.
W każdej szkole znajdzie się grupa zdolnych uczniów, którzy osiągają zdecydowanie gorsze wyniki aniżeli mogliby. Nauczyciele mówią o nich "zdolne lenie" i łamią sobie głowę, jak zmotywować ich do nauki. Okazuje się, że ich brak motywacji do osiągnięć nie jest zwykłym lenistwem.
Uczniowie zdolni często nie wykorzystują swoich zdolności i uczą się poniżej możliwości. Przyczyn tego kłopotliwego dla samych uczniów oraz ich rodziców i nauczycieli zjawiska jest wiele. Im wcześniej je rozpoznamy, tym skuteczniej będziemy mogli im przeciwdziałać.
Znudzony uczeń pochyla się nad ławką. Z monotonnego wykładu nauczyciela dociera do niego co trzecie słowo. Kartkę zeszytu pokrywa bezmyślnymi esami-floresami i myśli tylko o jednym: uciec stąd jak najszybciej i jak najdalej...
W trakcie licznych szkoleń poznajemy metody służące efektywniejszemu nauczaniu i wychowaniu. Uczymy się ich, sprawdzamy ich skuteczność w praktyce, wiele z nich odrzucamy i szukamy następnych. W tej pogoni zapominamy o sposobach znanych od początku edukacji, np. o rozmowie.
Zawód pedagoga jest niezwykle obciążający. Nauczyciele pracują przede wszystkim sobą, więc powinni szczególnie dbać o swoją kondycję. Jest to istotne dla skuteczności zawodowej. Przyjrzyjmy się obiektywnym zagrożeniom wynikającym z warunków pracy nauczycieli.
Popularność testów inteligencji nie maleje. Warto więc poznać nie tylko ich zalety, ale i ograniczenia. Inteligencja jest ważną, ale nie jedyną cechą, od której zależą osiągnięcia ucznia. A test inteligencji jest tylko jedną z metod, które mogą wyjaśnić przyczyny trudności dziecka w nauce.
