Coraz więcej dzieci wymaga specjalistycznej opieki, bo ich rozwój psychiczny przebiega z trudnościami. Większość problemów to przejściowe trudności, ale nie wolno ich bagatelizować. Warto wspomagać rozwój psychiczny wszystkich dzieci również wtedy, gdy nie budzi on zastrzeżeń. Jak to robić?
Słowo ma wielką moc. Może ranić, niszczyć, ale też dawać nadzieję, siłę, energię. Dlatego należy być bardzo uważnym na to, co i w jaki sposób mówimy do innych ludzi, a szczególnie do dzieci. Uczeń, który ciągle słyszy tylko to, że jest leniem, nigdy nie zmobilizuje się do pracy. Nauczyciele mają ogromny wpływ na to, co uczniowie myślą o własnych możliwościach.
Dobry nauczyciel kształtuje zachowania ucznia nie pouczeniami, lecz własnym przykładem. Tylko nauczyciela dającego dobry przykład uczeń może obdarzyć zaufaniem. A w procesie wychowania zaufanie jest konieczne. I to nauczyciel powinien je zdobyć, bo on kształtuje osobowość ucznia.
Dzwonek na długą przerwę. Nauczyciele spotykają się w pokoju nauczycielskim. Rozmawiają przy kawie. Porównują obserwacje, opowiadają o bieżących kłopotach, wzajemnie sobie doradzają. Pragniemy, abyście także na łamach "Psychologii w Szkole" znaleźli chwilę na przerwę i otrzymali od kolegów i koleżanek nauczycieli odpowiedzi na nurtujące Was pytania. Przedstawiony problem i rady udzielane przez nauczycieli komentuje prof. Jarosław Jagieła. Czekamy na Wasze listy.
Nowy rok szkolny – może tym razem pójdzie lepiej, łatwiej. Może Janek zacznie się uczyć, Ania nie będzie wagarować, a Krzysiek trochę się uspokoi. Może... Ale nic samo się nie zrobi.
Kreatywność to jedno ze słów kluczy współczesności. Można odnieść wrażenie, że już nawet prać, spać czy jeść musimy kreatywnie, a dla nauczania i wychowywania kreatywność jest wręcz niezbędna. Mnóstwo w tym przesady, mitów oraz niezrozumienia, czym w istocie jest kreatywność.
Ludzie różnią się skłonnością do zwlekania - jedni robią to sporadycznie, inni często. Ci drudzy wskutek odkładania spraw na później zazwyczaj czują się przytłoczeni długą listą czynności "do zrobienia". Dlaczego jedni radzą sobie z tym, co mają do zrobienia, a inni odkładają wszystko "na jutro"?
Gdy znamy nauczyciela, możemy przewidzieć, jaki stopień dostanie uczeń. Taką tezę postawił pół wieku temu Henri Piéron. Wzbudziła ona liczne kontrowersje, ukazała jednak, że ocena szkolna może być mało sprawiedliwym instrumentem pomiaru wiedzy wychowanka.
Szkoła jest miejscem spotkania wielu indywidualności, które w zgodzie i porozumieniu mają uczyć się i rozwijać. Dlatego potrzebne jest wypracowanie takich reguł wzajemnego współżycia nauczycieli, uczniów i ich rodziców, aby wszyscy czuli się dobrze i bezpiecznie.
Im większą uczeń ma wiedzę o zróżnicowanych strategiach uczenia się, im lepiej dopasowuje je do określonych sytuacji, tym szybciej będzie się uczył i przyswajał konkretne treści. Jak wdrożyć uczniów do samoregulacji własnych działań?
Scenariusz jest modyfikacją - na potrzeby lekcji szkolnej - warsztatów, które powstały w ramach projektu „Artur Rubinstein - chłopiec z Łodzi”, realizowanego przez Filharmonię Łódzką im. Artura Rubinsteina, a współfinansowanego przez Fundację Bankową im. Leopolda Kronenberga.
Dorastanie do odpowiedzialności nie jest procesem ani łatwym, ani szybkim. Trwa przez całe życie i nie wszystkim udaje się dorosnąć w takim stopniu, jakiego sami by sobie życzyli.
