Dlaczego dzieci, ciekawe wszystkiego w pierwszych latach życia, w szkole stają się bierne, niechętnie się uczą, nie mają zainteresowań, nie można ich zmobilizować do działania? Szkoła nie stymuluje ciekawości poznawczej i dlatego ona zanika. Ciekawość wiąże się z odkrywaniem i formułowaniem pytań. Niestety, w polskiej szkole od zadawania pytań jest nauczyciel.
Dobry nauczyciel jest zaangażowany emocjonalnie w swoją pracę, troszczy się o uczniów, ma poczucie odpowiedzialności za innych. Jego praca polega na dawaniu siebie. Dlatego szczególnie narażony jest na nadmierną eksploatację sił i zasobów psychicznych, które mogą prowadzić do wypalenia zawodowego.
Bierny uczeń rezygnuje z wysiłku i wycofuje się. Każda sytuacja jest dla niego za trudna. Gdy ma się przygotować do klasówki, staje bezradny i nie wie, co ma robić. Jak pomóc biernemu uczniowi?
Wydaje się, że technika i twórczość to dwa odrębne światy, ale to nieprawda. Współczesna technologia jest wynikiem twórczej pracy przedstawicieli wielu dziedzin naukowych. Wywołała zmiany we wszystkich obszarach życia - pracy, nauce, odpoczynku. Przekształciła myślenie i działanie wielu z nas.
Koncepcja typów psychologicznych zakłada, że pewne preferencje są wrodzone, a inne wymagają nakładu energii, często świadomej i celowej pracy. Dlatego ważne jest, aby pozwolić dziecku na naturalny i spontaniczny rozwój jego wrodzonych preferencji - wykorzystać jego mocne strony.
W module II poznali Państwo dwa istotne wyjściowe kroki postępowania terapeutycznego w WWR: diagnozę funkcjonalną i określenie sposobu pracy z dzieckiem. Dziś skupimy się na kolejnym etapie złożonego procesu tworzenia programu terapeutycznego.
Gdy znamy nauczyciela, możemy przewidzieć, jaki stopień dostanie uczeń. Taką tezę postawił pół wieku temu Henri Piéron. Wzbudziła ona liczne kontrowersje, ukazała jednak, że ocena szkolna może być mało sprawiedliwym instrumentem pomiaru wiedzy wychowanka.
Jeśli chcemy oceniać twórczość, musimy wiedzieć, czym się ona charakteryzuje i umieć rozpoznawać jej przejawy. Gdy skupiamy się na przekazywaniu wiedzy i utrzymywaniu dyscypliny, czasem nie dostrzegamy zachowań świadczących o potencjale twórczym uczniów.
Szkoła jest miejscem spotkania wielu indywidualności, które w zgodzie i porozumieniu mają uczyć się i rozwijać. Dlatego potrzebne jest wypracowanie takich reguł wzajemnego współżycia nauczycieli, uczniów i ich rodziców, aby wszyscy czuli się dobrze i bezpiecznie.
Im większą uczeń ma wiedzę o zróżnicowanych strategiach uczenia się, im lepiej dopasowuje je do określonych sytuacji, tym szybciej będzie się uczył i przyswajał konkretne treści. Jak wdrożyć uczniów do samoregulacji własnych działań?
Scenariusz jest modyfikacją - na potrzeby lekcji szkolnej - warsztatów, które powstały w ramach projektu „Artur Rubinstein - chłopiec z Łodzi”, realizowanego przez Filharmonię Łódzką im. Artura Rubinsteina, a współfinansowanego przez Fundację Bankową im. Leopolda Kronenberga.
Dorastanie do odpowiedzialności nie jest procesem ani łatwym, ani szybkim. Trwa przez całe życie i nie wszystkim udaje się dorosnąć w takim stopniu, jakiego sami by sobie życzyli.
