Uczniowie codziennie doświadczają stresu, bo: nauczyciel nie docenił ich wysiłku i niesprawiedliwie ocenił, koledzy wyśmiali, wychowawca kazał zrobić coś, czego nienawidzą... Dlaczego jedni uczniowie reagują agresją, a inni próbują rozwiązać problem?
Gdy proponujemy uczniom pracę w grupach, najczęściej jest tak, że jeden uczeń pracuje, inni w najlepszym wypadku przyglądają się, często - niestety - przeszkadzają. Dlaczego? Ponieważ nie potrafią pracować w grupie. Wbrew pozorom, nie jest to łatwa umiejętność i należy ją kształcić na każdym poziomie nauczania. Proponuję lekcję, podczas której uczniowie uświadomią sobie, czym jest praca grupowa. Można ją przeprowadzić na każdym poziomie nauczania - od czwartej klasy szkoły podstawowej do trzeciej klasy szkoły ponadgimnazjalnej. I młodsi, i starsi uczniowie będą w niej uczestniczyć równie chętnie.
Liczba jedynaków w klasach systematycznie wzrasta. Jedynacy mają specyficzne cechy osobowości. Nauczyciele mogą zrobić wiele, aby dopomóc wydobyć im pozytywne właściwości ich usposobienia, a zminimalizować oddziaływanie tych cech, które stanowią dla nich obciążenie w relacjach z innymi.
Korepetycje nie są dzisiaj domeną uczniów słabych. Są formą zdobywania wiedzy i przygotowania do egzaminów zewnętrznych. Jednak z uwagi na płatny charakter dodatkowych lekcji, korzystać z nich mogą tylko uczniowie, których rodziców na nie stać.
Muzyka nie tylko łagodzi obyczaje, ale pozytywnie wpływa na rozwój dzieci. Osoby poddawane treningowi muzycznemu szybciej i łatwiej uczą się czytać i mają wyższe osiągnięcia w matematyce. Mają lepszą pamięć werbalną i operacyjną.
Coraz więcej dzieci i młodzieży doświadcza rozmaitych dysfunkcji i zaburzeń, z powodu których spędza wiele miesięcy w szpitalach. Wymagają specjalnego podejścia, ale przede wszystkim pomocy i zrozumienia. Okazuje się, że można zrobić wiele dobrego, ucząc ich gry w szachy.
Dzieci są jak aniołki tylko na zdjęciach, a w życiu jest już gorzej. Są sytuacje, gdy doprowadzają nas do wściekłości. Czy można tego uniknąć? Co zrobić, gdy dzieci znów doprowadzą nas do furii? Uczucia gniewu nie można wyeliminować, ale to nie oznacza, że jesteśmy wobec niego bezsilni!
Dysleksja to specyficzne trudności w nauce czytania. Aby pomóc dziecku dyslektycznemu, trzeba rozumieć, na czym polega złożony proces czytania i wiedzieć, w jaki sposób dziecko dyslektyczne radzi sobie z tekstem.
Dawniej rozumiano czytanie jako sztukę dekodowania znaków graficznych. Współcześnie przyjmuje się, że czytanie jest procesem neuronalnym, polegającym na rozwiązywaniu problemów w umyśle czytelnika. Ta zmiana jest ważna dla nauczycieli, ponieważ modyfikuje sposób nauczania czytania.
„Podstawić nogę” najskuteczniej potrafimy sobie własnymi działaniami. Warto nauczyć się obserwować siebie, by dostrzec nawyki utrudniające nam życie. Dopiero wtedy będziemy mogli aktywnie z nimi zawalczyć. Kluczową jednak sprawą w pracy nad sobą jest wykształcanie nawyków pozytywnych.
Narzekamy na brak zainteresowań uczniów, na ich bierność, brak zaangażowania w działalność społeczną. Narzekamy na dorosłych, że nie idą do wyborów, że nie potrafią „wziąć sprawy w swoje ręce”. Zamiast rwać włosy z głowy, spróbujmy rozwijać kapitał społeczny swoich uczniów.
Różne są zdolności, zainteresowania i możliwości uczniów. Teoria inteligencji wielorakich podkreśla, jak ważne jest indywidualne podejście do potrzeb edukacyjnych każdego dziecka. Nauczyciel pracujący w duchu teorii Gardnera łatwiej rozwinie talenty i umiejętności swoich uczniów.
