Wiedza merytoryczna dotycząca seksu i dojrzewania jest łatwo dostępna zarówno nauczycielowi, jak i uczniowi. Ale dla młodego człowieka ważne jest nie tylko CO, ale KTO, w jaki sposób, z jakim nastawieniem i że w ogóle wprost i twarzą w twarz – mówi do niego o intymnych sprawach.
Nie ma takiej rady pedagogicznej, która nie byłaby podzielona w zależności od preferencji politycznych nauczycieli.
Presja, aby osiągać coraz lepsze stopnie, zaczyna się bardzo wcześnie. Nie wszystkie dzieci są w stanie jej sprostać. Warto nauczyć je radzenia sobie ze stresem. W ten sposób nabędą bezcennych umiejętności przydatnych nie tylko w szkole, ale i w przyszłym, dorosłym życiu.
O efektywności nauczania decyduje również mowa ciała nauczyciela, wyrażająca bądź otwartość i entuzjazm, bądź brak zainteresowania i obojętność. Warto o tym pamiętać, bo uczniowie potrafią znakomicie odczytać większość zachowań niewerbalnych dorosłych.
Nie chodzi o przejęcie w szkołach władzy przez rodziców, ale o rzeczywisty udział w wychowaniu i nauczaniu swoich dzieci.
Instytucjami totalnymi są struktury biurokratyczne, w których istnieje podział na personel nadzorczy oraz podwładnych, a podstawowym stosunkiem społecznym jest nadzorowanie i kontrolowanie.
Po co się uczymy? Po to, żeby zdobyć nowe informacje albo umiejętności - odpowie większość z nas. Jednak psychologia pokazuje o wiele głębszy wpływ tego procesu na nasze życie.
Nasz mózg nie jest przystosowany do zapisywania informacji, ale do ich przetwarzania - wyciągania z nich ogólnych reguł i rozwiązywania z ich pomocą problemów. Efektywność nauczania zależy więc od rodzaju zadań przygotowanych przez nauczyciela.
Wysoka samoocena jest nam wręcz niezbędna do dobrego życia. Ale musi być uzasadniona - pisze Hanna Hamer.
Z dziećmi trzeba otwarcie rozmawiać o śmierci bliskich im ludzi, nie mamić obietnicami rychłego powrotu albo wizją szybkiego spotkania. Okłamywanie dziecka jedynie pogarsza jego sytuację psychiczną - pisze Ewa Chalimoniuk.
Jak nauczyciel może pomóc uczniowi, który stracił kogoś bliskiego? Co może zrobić, kiedy klasa pogrąża się w rozpaczy po stracie kolegi lub koleżanki? - zastanawia się Piotr Żak.
Uczelnie wyższe i rynek pracy to dziś dwa zupełnie odrębne światy. Wygląda na to, że ten fakt najlepiej rozumieją... maturzyści. Władze uczelni nie chcą albo nie potrafią tej rozbieżności dostrzec - pisze Tomasz Kozłowski.
