Ogromnym wyzwaniem nawet dla doświadczonych nauczycieli są uczniowie z orzeczeniami i opiniami psychologiczno-pedagogicznymi. Dokumenty wydawane przez poradnie zawierają zalecenia, jak indywidualnie pracować z dzieckiem. Stosowanie tych wytycznych podczas codziennych zajęć z klasą bywa często niemożliwe – inni uczniowie też domagają się indywidualnego podejścia.
A i rodzicom trudno wytłumaczyć, dlaczego niektóre dzieci objęte są specjalnym programem; często posądzają nauczyciela o faworyzowanie niektórych podopiecznych. Nauczyciel nie może również liczyć na pomoc rodziców dziecka z orzeczeniem – najczęściej nie respektują oni zaleceń poradni. Bywa, że za wszelkie niepowodzenia obwiniają szkołę.
Niektórzy pedagodzy podchodzą do problemu bardzo skrupulatnie – zgłębiają wiedzę na temat trudności i zaburzeń swoich podopiecznych, interesują się również ich sytuacją rodzinną. Inni natomiast nie przejmują się zaleceniami poradni, uważają, że tak naprawdę nic nie mogą zrobić. Są też nauczyciele, którzy przesadnie koncentrują się na problemie ucznia, spychając jego edukację na dalszy plan, zwłaszcza gdy rodzic „uczula” wszystkich, by traktowali dziecko absolutnie wyjątkowo.
Różne deficyty
Nie ma jednej charakterystyki uczniów o specjalnych wymogach edukacyjnych. Do tej grupy zalicza się zarówno uczniów z dysleksją rozwojową, jak i z dysfunkcjami fizycznymi czy psychicznymi. Każdy uczeń wymaga specyficznego podejścia.
W opisywanej grupie znajdują się też dzieci z wrodzonymi dysfunkcjami, m.in. uczniowie upośledzeni umysłowo oraz z zaburzeniami neurologicznymi. Ich deficyty znacznie trudniej jest rekompensować, ale systematyczna praca przynosi czasem zaskakujące efekty.
Są też uczniowie, których dysfunkcje mają źródło w środowisku zewnętrznym. Nieharmonijność rozwoju nie jest spowodowana wrodzonymi predyspozycjami dziecka, ale serią zaniedbań i nadużyć ze strony otoczenia. Lekceważenie edukacji, niedopilnowanie, zaniedbanie, brak zainteresowania sytuacją dziecka powodują, że rozwija się ono wolniej niż rówieśnicy. Praca z dziećmi zaniedbanymi jest zdecydowanie trudniejsza, ponieważ ich opiekunowie nie angażują się we współpracę, nie egzekwują wykonywania szkolnych obowiązków. Niekonsekwencja i brak zainteresowania edukacją dziecka powodują później chaos w życiu młodego człowieka, który bezskutecznie próbuje dostosować się do dwóch skrajnych światów. Czuje się samotny, zaniedbany i bezsilny.
Poradnie zalecają, by dzieciom zaniedbanym obniżyć wymagania edukacyjne i dostosować program do ich potrzeb. Trzeba jednak pamiętać, że to przede wszystkim ich rodzice czy opiekunowie wymagają pomocy specjalisty i to im warto zaproponować skorzystanie z często bezpłatnych konsultacji psychologicznych lub terapii rodzinnych. Dzieci natomiast warto zachęcać do udziału w zajęciach np. świetlicy socjoterapeutycznej. Tam, prócz zajęć terapeutycznych, uczeń może odrobić lekcje, pouczyć się czy...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
