Uczeń bardzo zdolny i wybitny jest bezcenny dla nauczycieli i szkoły. Dostarcza potwierdzenia kompetencji nauczyciela, zaś szkole pomaga wspinać się w rankingu tak zwanych najlepszych szkół. Trzeba nauczyć się rozpoznawać go i rozwijać jego talent.
Uczeń bardzo zdolny i wybitny jest bezcenny dla nauczycieli i szkoły. Dostarcza potwierdzenia kompetencji nauczyciela, zaś szkole pomaga wspinać się w rankingu tak zwanych najlepszych szkół. Trzeba nauczyć się rozpoznawać go i rozwijać jego talent.
Zniechęceni i krnąbrni uczniowie kontra wyniośli i aroganccy nauczyciele. Tak wyglądają relacje w polskiej szkole. Czy możliwy jest dialog między uczniami i nauczycielami? Czasami wydaje się to nieosiągalne. A przecież bez dialogu trudno wyobrazić sobie efektywny proces nauczania i wychowania.
Wydaje się, że niemożliwe jest wyeliminowanie ukrytego programu z całego systemu edukacji. Warto dowiedzieć się jednak, co może zrobić każda szkoła i każdy nauczyciel, aby ograniczyć negatywne skutki jego działania.
Nauczyciel o niskiej samoocenie oraz ten o wysokiej, ale niepewnej, nie zbuduje otwartych i życzliwych relacji z uczniami. A tylko takie relacje stymulują rozwój i samodzielność myślenia uczniów. Obu przeszkadza silne pragnienie uzyskania lub potwierdzenia poczucia własnej wartości.
Naszym intelektualnym funkcjonowaniem często rządzą myślowe skróty, automatyzmy i stereotypy. Ułatwiamy sobie życie, korzystając z użytecznych "łatek" i etykiet opisujących innych ludzi. Czasami są one trafne. Jednak nie zawsze. Szczególnie w przypadku uczniów kreatywnych.
Narzekamy na coraz gorsze zachowanie coraz młodszych dzieci. Agresja, alkohol, papierosy, inne używki to problemy, z którymi zetknął się niemal każdy nauczyciel. Warto zastanowić się nad przyczynami destrukcyjnych zachowań uczniów. Zacznijmy od poznania ich sytuacji osobistej i rodzinnej.
Szkoła to po rodzinie drugie miejsce, gdzie dziecko spędza najwięcej czasu. Dlatego jej rola w rozpoznawaniu sytuacji, gdy prawidłowy rozwój dziecka może być zagrożony, jest bardzo ważna. To szkoła może chronić dzieci przed pogłębianiem się procesu emocjonalnej i społecznej dysfunkcji.
Wysoki poziom zdolności emocjonalnych nie zawsze idzie w parze z wysokimi kompetencjami emocjonalnymi. Można posiadać zdolności emocjonalne, ale jednocześnie mieć trudności z rozpoznawaniem i rozumieniem emocji oraz radzeniem sobie z nimi. Czym jest inteligencja emocjonalna, jak ją rozwijać?
Im więcej młodzi ludzie wiedzą o sobie nawzajem, tym mniej muszą się domyślać i tym mniej w nich pożywki dla niepokojów. I w drugą stronę: im więcej mają szans na konstruktywne zaprezentowanie własnej osoby, tym mniej boją się tego, jak zostaną potraktowani.
Współpraca z rodzicami wymaga od nauczycieli przede wszystkim umiejętności interpersonalnych. Oczywiście nie da się „wyuczyć” przebiegu dobrej rozmowy. Warto jednak poznać strategie, które zwiększają szansę na sukces podczas spotkania z rodzicami.
Z perspektywy gimnazjalistów wyjazd ojca za granicę do pracy przynosi więcej szkody niż korzyści. Osłabia więź i bezpośredni kontakt. Młodzi ludzie wykorzystują słabszy nadzór rodzicielski, łamiąc zasady i normy. Twierdzą, że wyższe zarobki ojca nie dają im większych możliwości.
Psycholog potrzebny jest uczniom, nauczycielom i rodzicom. Często inicjuje proces zmian, pomaga i wspiera, ale nie zastępuje nauczycieli ani rodziców w nauczaniu i wychowaniu. Psycholog nie jest cudotwórcą, który „naprawi” lub odmieni dziecko.