Aby uczeń dobrze czuł się w szkole, musi być pewien, że znajdzie w niej wsparcie ze strony innych ludzi – zwłaszcza tych, którzy są dla niego znaczący. W efekcie zyskuje wzrost poczucia własnej wartości i zaufania do innych, lepiej funkcjonuje w środowisku społecznym.
Posługując się formami pierwszej osoby liczby pojedynczej, nauczyciel podkreśla, że wyraża własne zdanie, za które ponosi odpowiedzialność. Stwarza też uczniom możliwość ustosunkowania się do jego opinii.
Jeśli uczeń przeżywa ciąg porażek i nie potrafi go przełamać, poddaje się i przestaje walczyć o lepsze wyniki. Z takiej bierności i bezradności może go wyrwać tylko odniesienie sukcesu, choćby najmniejszego.
Gdyby wychowanie seksualne w polskiej edukacji było uczciwie realizowane, to młodzież wiedziałaby naprawdę dużo. Niestety, zbyt silna presja polityczna i światopoglądowa uniemożliwia taką uczciwość – twierdzi profesor Zbigniew Izdebski.
O problemach trzeba mówić, nazywać je, a nie „zamiatać pod dywan”. Jak więc przekonać młodych ludzi, że zawsze można spokojnie rozstrzygnąć spór?
Uważność to doświadczanie w pełni tego, co w danej chwili się dzieje, bez zmieniania i dodawania czegokolwiek. Umysł jest czysty i jasny, myśli płyną swobodnie. W takim stanie przychodzą do głowy zaskakujące pomysły.
Angielskie szkolnictwo chlubi się szkołami w rodzaju słynnej Eton i uniwersytetami, wśród których prym wiodą legendarne Oxford i Cambridge. Jednak za tą wspaniałą fasadą kryje się mnóstwo problemów, które są dla wyspiarskiej edukacji niczym kamień u szyi.
Efekty stosowania w szkołach treningów uważności przerastają oczekiwania. Uczniowie znacznie rzadziej wagarują, są spokojniejsi i zdrowsi. Mniej też się boją, mają większą świadomość własnych emocji i potrzeb, łatwiej je wyrażają. Lepiej śpią i są bardziej prospołeczni.
Medytacja pomaga uczniom w koncentracji, poprawia ich osiągnięcia szkolne, łagodzi stres i napięcia, zmniejsza poziom agresji i liczbę gwałtownych zachowań. Medytujący nauczyciele także są spokojniejsi i bardziej zrelaksowani.
Dobra atmosfera i wzajemny szacunek to dwa podstawowe warunki dobrej komunikacji między uczniami i nauczycielem.
Jasne, niezakłócone odczuwanie tego, co jest tu i teraz, daje ogromny spokój, przestrzeń do działania, do adekwatnej reakcji. Tym, co prowadzi do takiego odczuwania, jest uważność.
Sporadyczne są sytuacje, w których nie ma za co pochwalić dziecka. Warto chwalić już za samo zaangażowanie w wykonywanie zadania. Zachęcone pochwałami - podejmie kolejne próby, aż w końcu opanuje nową umiejętność.
