Aby uczeń dobrze czuł się w szkole, musi być pewien, że znajdzie w niej wsparcie ze strony innych ludzi – zwłaszcza tych, którzy są dla niego znaczący. W efekcie zyskuje wzrost poczucia własnej wartości i zaufania do innych, lepiej funkcjonuje w środowisku społecznym.
Posługując się formami pierwszej osoby liczby pojedynczej, nauczyciel podkreśla, że wyraża własne zdanie, za które ponosi odpowiedzialność. Stwarza też uczniom możliwość ustosunkowania się do jego opinii.
To dość oczywiste, że jeśli nauczyciel uczył starszego brata czy starszą siostrę swojego podopiecznego, będzie ich ze sobą porównywał. Ale jakie są skutki takich porównań dla ucznia?
Gdy zależy nam, aby uczeń teraz coś zrobił lub od czegoś się powstrzymał, zagróźmy mu surowymi karami lub obiecajmy znaczne nagrody. Jeżeli natomiast chcemy, by zmienił się na stałe, stwórzmy sytuację, w której sam siebie przekona do dokonania zmian.
Jeśli uczeń przeżywa ciąg porażek i nie potrafi go przełamać, poddaje się i przestaje walczyć o lepsze wyniki. Z takiej bierności i bezradności może go wyrwać tylko odniesienie sukcesu, choćby najmniejszego.
W programie HIP uczeń zdobywa dostatecznie dużą wiedzę, aby samemu kogoś czegoś nauczyć. Ta wiedza ma wystarczający potencjał, by sprawić, że stanie się on społecznym rewolucjonistą – przekonują Agnieszka Wilczyńska i Urszula Markowska-Manista.
Gdyby wychowanie seksualne w polskiej edukacji było uczciwie realizowane, to młodzież wiedziałaby naprawdę dużo. Niestety, zbyt silna presja polityczna i światopoglądowa uniemożliwia taką uczciwość – twierdzi profesor Zbigniew Izdebski.
Stereotyp głosi, że współczesne dziewczęta są bardzo pewne siebie i swojej seksualności. Tak naprawdę wielu brakuje tej pewności, nie znają swoich prawdziwych potrzeb i granic. Szybciej osiągają dojrzałość fizyczną oraz intelektualną, ale nie emocjonalną.
O problemach trzeba mówić, nazywać je, a nie „zamiatać pod dywan”. Jak więc przekonać młodych ludzi, że zawsze można spokojnie rozstrzygnąć spór?
W Europie od 10 do 20 procent uczniów doświadcza różnych trudności natury psychicznej. Gdy są już dorosłymi ludźmi, aż 80 procent wciąż cierpi z powodu tego rodzaju problemów. Czy szkoły dbają o zdrowie psychiczne uczniów i nauczycieli?
Uważność to doświadczanie w pełni tego, co w danej chwili się dzieje, bez zmieniania i dodawania czegokolwiek. Umysł jest czysty i jasny, myśli płyną swobodnie. W takim stanie przychodzą do głowy zaskakujące pomysły.
Efekty stosowania w szkołach treningów uważności przerastają oczekiwania. Uczniowie znacznie rzadziej wagarują, są spokojniejsi i zdrowsi. Mniej też się boją, mają większą świadomość własnych emocji i potrzeb, łatwiej je wyrażają. Lepiej śpią i są bardziej prospołeczni.
