Dorośli trochę osamotnieni
POLECAMY
Niestety, skromny odsetek szkół poświęca dużo uwagi wspieraniu zdrowia psychicznego rodziców (co trzecia proponuje szkolenia, zaś 14 procent – formy terapii). Interwencje na ich rzecz ograniczają się do spotkań informacyjnych typu „wywiadówki” (dwie trzecie ankietowanych szkół).
Podobnie skromny odsetek szkół dba o zdrowie psychiczne swoich pracowników. Tylko co trzecia stara się regularnie organizować szkolenia i programy edukacyjne, podobny odsetek skupia się na odpowiednim nadzorze i konsultacji, 13 procent proponuje terapię, a zaledwie 7 procent – programy wspierające dobrostan (np. rozwoju uważności).
Zaniepokoiło nas to, że ponad połowa ankietowanych polskich szkół nie udziela pracownikom żadnego wsparcia lub udziela minimalnego w zmaganiach ze stresem i problemami osobistymi. Co gorsze, podobne dane uzyskaliśmy w pozostałych krajach Europy (najgorzej pod tym względem jest we Francji).
W ankiecie poprosiliśmy szkoły również o ocenę współpracy z organizacjami, które powinny być zaangażowane we wspieranie zdrowia psychicznego i dobrostanu uczniów. Polskie szkoły najlepiej oceniły współpracę z organizacjami pomocy społecznej – ponad połowa uznała ją za dobrą lub bardzo dobrą. Najgorzej układa się współpraca z placówkami ochrony zdrowia psychicznego (np. poradnie psychologiczne), którą tylko co czwarta ankietowana przez nas placówka oceniła jako dobrą lub bardzo dobrą. Ponadto 42 procent pytanych szkół określiło swoją współpracę z placówkami zdrowia ogólnego jako dobrą lub bardzo dobrą. Podobnie oceniły one kontakty z sądami dla nieletnich (42 procent) i organizacjami pozarządowymi (np. organizacjami charytatywnymi – 38 procent).
Wyniki te, niestety, obrazują nie najlepszą współpracę szkół z innymi organizacjami. W tej kategorii Polska mieści się raczej w granicach średniej europejskiej, nie wypada tak dobrze, jak na przykład Holandia, ale też nie tak źle jak Hiszpania.
Trudności i bariery
Kolejna...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
