Większość dzieci ma problemy z liczbami. Kłopoty sprawia im dodawanie i odejmowanie, porządkowanie liczb według wielkości, a także rozumienie znaczeń w zależności od kontekstu. Warto im pomóc, a gry planszowe świetnie do tego służą.
Większość dzieci ma problemy z liczbami. Kłopoty sprawia im dodawanie i odejmowanie, porządkowanie liczb według wielkości, a także rozumienie znaczeń w zależności od kontekstu. Warto im pomóc, a gry planszowe świetnie do tego służą.
Od lat maleje zaangażowanie nauczycieli w pracę. Jedną z przyczyn jest niezmienność metod nauczania. A przecież rutynę szkolną można pokonać na wiele sposobów. Jednym z nich jest Model 5W.
Prawidłowy rozwój człowieka możliwy jest tylko wtedy, gdy ma on pozytywny obraz własnej osoby i nie boi się podejmować wyzwań. Dlatego szkoły demokratyczne wspierają dzieci w budowaniu wiary we własne możliwości, niezależnie od posiadanych uzdolnień.
To prawda, że dzieci nie mają przygotowania pedagogicznego, niewiele wiedzą na temat procesu dydaktycznego i przebiegu procesu rozwoju. Są jednak w stanie znacznie lepiej niż nauczyciel wyjaśnić rówieśnikom rozmaite zagadnienia i pomóc im w opanowaniu różnych umiejętności.
Nasz mózg został stworzony do tego, żeby się uczyć – i niczego nie robi lepiej. Aby było to możliwe, potrzeba jedynie bogatego w bodźce środowiska edukacyjnego i atmosfery dającej uczniom poczucie bezpieczeństwa. W pewnych sytuacjach uczący jest niepotrzebny!
Hojnym albo się jest, albo nie. To trwała właściwość. Są tacy, którzy mogą cieszyć się życiem doświadczanym jako wzajemne obdarowywanie, i tacy, dla których świat jest ugorem, skazującym na walkę o przetrwanie.
Rodzice i nauczyciele chcą, aby dzieci jak najlepiej radziły sobie w szkole. Sięgają więc po różne metody. Niestety, wiele z nich bazuje na mitach i niepotwierdzonych przekonaniach.
Czym jest sukces? Czy to pojęcie uniwersalne, takie samo dla wszystkich ludzi, czy też każdy z nas ma własną jego definicję? Czym różni się sukces duży od małego? Odpowiedzi uczniów na te pytania są dobrym otwarciem dyskusji.
Dzieci potrzebują kilku miesięcy, aby dostosować się do życia w szkole. Sprawdzają, co im wolno i jak inni je odbierają, gromadzą wiedzę o szkole i obowiązujących w niej zasadach. Określają też swoją pozycję w grupie i znajdują rówieśników, z którymi chcą spędzać czas.
Jeżeli za istotę szkoły przyjąć kontakt i interakcję między nauczycielem a uczniem, to trzeba powiedzieć, jaki ma być ten, który kształci młodego człowieka. Przecież to właśnie od niego w największej mierze zależą efekty pracy szkoły, a charakter tej interakcji wpływa na styl i sposób nauczania.
Lęk przed odrzuceniem jest jedną z głównych przyczyn, dla których dzieci – ofiary przemocy seksualnej nie chcą powiedzieć rodzicom o tym, co je spotkało. A przecież już w domu dziecko powinno dowiedzieć się, co innym wolno wobec niego, a czego nie wolno. W szkole może być już za późno na taką naukę – tłumaczy Izabela Jąderek.
Poziom nauczania: liceum Czas trwania: jedna godzina lekcyjna Cele: – poznanie różnych stylów przywiązania; – poznanie klasycznych badań z zakresu rozwoju społecznego dzieci; – poznanie czynników, które wpływają na jakość relacji w dorosłym życiu; – rozwijanie umiejętności krytycznego myślenia (ocena metod badawczych użytych w badaniach psychologicznych); – zwrócenie uwagi na związek psychologii z codziennym życiem. Pomoce: krótkie filmy na YouTube Metody: wykład, dyskusja