Jednym z ważniejszych zadań naszego projektu jest pokazanie, że wiedza nie tylko czyni mądrzejszym. Uczymy młodych ludzi, jak wykorzystywać ją dla dobra swojego i innych – prof. Philip Zimbardo opowiada o Heroic Imagination Project, niezwykłym programie edukacyjnym.
Medytacja może przyczynić się do odrodzenia tego, co tradycyjna kultura pedagogiczna stłumiła w ludziach: umiejętności kochania siebie takimi, jacy jesteśmy. Jeśli zaakceptuję siebie, zaakceptuję również drogi życiowe moich uczniów. Będę ich wspierał, a nie wywierał wpływ, kochał, a nie krzywdził.
Poczucie ulgi i kontroli nad własnym ciałem, karanie siebie, rozładowanie gniewu i napięcia – mnóstwo jest przyczyn, dla których młodzi ludzie dokonują samookaleczeń. W dodatku zazdrośnie strzegą swojej „tajemnicy”.
Najtrudniejszy okres dla dzieci, które przeżyły traumę, przypada na czwartą klasę szkoły podstawowej. To moment przełomowy – na powierzchnię wychodzą wszystkie, dotychczas skrzętnie ukryte, luki rozwojowe, lęki i nieszczęścia.
Rodzicom trudno podjąć decyzję o tym, gdzie posłać sześciolatka: do przedszkola czy szkoły. Kiedy jednak ją podejmą, uważają, że dokonali wyboru najlepszego z możliwych.
Przyjaciele skuteczniej rozwiązują swoje problemy i dzielą się intymnymi informacjami. Wbrew pozorom jednak liczba przyjaciół nie jest miernikiem popularności – można być popularnym i mieć tylko jednego prawdziwego przyjaciela.
Chłopcy często uważają swoje sukcesy za wynik własnych zdolności, natomiast niepowodzenia zazwyczaj przypisują brakowi szczęścia. Dziewczęta wiążą swoje sukcesy z wysiłkiem lub szczęściem, zaś porażki uznają za wynik mniejszych zdolności. Dlaczego?
Nawet mądre dzieci muszą odrabiać zadania. A wtedy – jak dowodzą naukowcy – bardziej liczy się zdolność do samokontroli niż iloraz inteligencji.
Samorządność daje uczniom szansę na sprawdzenie własnych kompetencji i umiejętności. Oczywiście bywa, że uczeń „aktywista” spotyka się z krytyką za podjęcie błędnej decyzji. Jednak takie sytuacje stwarzają mu możliwość zrozumienia, na czym polega odpowiedzialność za podejmowane decyzje.
Współczesne badania nad mózgiem przynoszą wiedzę, którą możemy wykorzystywać nie tylko w neuronaukach, ale też w wychowaniu i uczeniu. I nie jest to wcale takie trudne.
Jak opowiadać dzieciom o ich rówieśnikach, którzy wcale nie tak dawno umierali z powodu chorób, przepracowania, wycieńczenia, skatowani, oszukani, skrzywdzeni przez dorosłych? Posługiwać się metaforami czy tylko suchymi faktami? Ile opowiedzieć, a ile przemilczeć?
Nastolatki zazwyczaj przygotowują się do ważnego sprawdzianu w swoim pokoju, słuchając przy tym muzyki. Łatwiej przypomnieliby sobie opanowane informacje, gdyby mogli napisać sprawdzian także w swoim pokoju, słuchając tej samej muzyki.
