Większość z nas obawia się złości partnera, ale zdecydowanie wolimy, żeby tę złość pokazał wprost. Bo wtedy możemy się do niej jakoś ustosunkować, możemy się też zezłościć albo przyjąć ją jako sygnał, że partner coś przeżywa, że z czymś mu nie jest dobrze.
Nie wszystkie matki – nawet te, które tego pragnęły – są szczęśliwe. Często dlatego, że macierzyństwo zwyczajnie je przerosło.
Jak rozmawiać z osobą chorującą psychicznie? Czego się w niej lękamy? Jak opowiadać o doświadczeniu psychozy? Na czym polegają iluzje klinicystów? Jak nie pomylić niegrzeczności z cierpieniem, złego zachowania z chorobą? O tym, jak zrozumieć osoby chorujące psychicznie opowiada dr Andrzej Cechnicki. Dr n. med. ANDRZEJ CECHNICKI jest psychiatrą, pracuje w Katedrze Psychiatrii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jest polskim koordynatorem programu „Schizofrenia - otwórzcie drzwi”, redaktorem naczelnym „Dialogu”. Jeden z pomysłodawców sieci hoteli „U Pana Cogito”, w których zatrudnienie znajdują ludzie chorujący psychicznie i wykluczeni ze społeczeństwa przez stereotypy. Współtworzy Narodowy Program Ochrony Zdrowia Psychicznego.
Nie chodzi o przeobrażanie porażek w sukcesy, ale o przekształcanie słabości w siłę, defektu w cnotę, wady w zaletę.
Zarządzać możemy (z pewnymi niewielkimi wyjątkami) czymś, co jest zewnętrzne względem Ja.
Łatwo jest władać tymi, którzy porozumieć się nie potrafią - pisze w najnowszym numerze "Charakterów" prof. Wiesław Łukaszewski.
Zastanawiam się, w jakim stopniu jedzenie, szczególnie gdy wokół są ludzie bliscy, może stanowić przeciwwagę dla ciemnej strony życia.
Nigdy nie mogłem pojąć, skąd wzięło się przekonanie, że zemsta jest rozkoszą bogów.
Na miny, pozy i maski nabierają się przede wszystkim lub tylko autoprezenterzy. Publiczność jakoś nie daje się przekonać.
O intuicji rzadko słyszymy, że ktoś ją ma tutaj i teraz, a częściej dowiadujemy się, że ją miał i dzięki temu uniknął kłopotu.
