Żeby czuć się szczęśliwym i spełnionym, człowiek jako istota społeczna potrzebuje być integralną częścią świata, chce być przynależny. Jak te potrzeby rozumieją młodzi ludzie i co dorośli mogą zrobić, by pomóc im te potrzeby realizować?
Żeby czuć się szczęśliwym i spełnionym, człowiek jako istota społeczna potrzebuje być integralną częścią świata, chce być przynależny. Jak te potrzeby rozumieją młodzi ludzie i co dorośli mogą zrobić, by pomóc im te potrzeby realizować?
Jak zatroszczyć się o siebie, gdy rzeczywistość przytłacza? Jakie strategie, które kompetencje możemy uruchomić, aby ochronić siebie i swoich bliskich?
Miliony ludzi na świecie, co dzień wchodzą na Instagram i inne media społecznościowe. Znajdują tam świat pełen dobra, piękna i perfekcjonizmu. Na Instagramie nie widać, jeśli co wieczór płaczesz w poduszkę.
Oto w trakcie pandemii SARS-CoV-2 Twoi przyjaciele, Iza i Jacek, mają przyjść do Ciebie na kolację. Nagle dzwoni telefon, a Ty po głosie rozpoznajesz, że to Twój przyjaciel Jacek. Jest bardzo zdenerwowany, mówi, że nie przyjdą, bo okazało się, że Iza jest chora. Test w kierunku COVID-19 okazał się pozytywny. Jak na to zareagujesz?
Wyobraź sobie, że jesteś menedżerem w hotelu. W recepcji pojawia się para, obydwoje z zespołem Downa, dorośli. Wyjmują dowody osobiste, pieniądze, chcą wynająć pokój, jednak nie potrafią wypełnić karty meldunkowej. Jak sądzisz, co robisz w tej sytuacji?
Nie każdy człowiek wykluczony społecznie czuje się wykluczony i nie każdy, kto ma poczucie wykluczenia, jest rzeczywiście wykluczany. Skąd się bierze poczucie wykluczenia i do czego może prowadzić?
Psychoanalityk Neville Symington podkreślał, że zdrowie psychiczne wymaga aktu akceptacji rzeczywistości, uznania pewnych faktów, do czego z kolei potrzebny jest wysiłek. Osoba, która odsuwa się od własnego wnętrza, potrzeb, poczucia winy, napięć, emocji, przestaje widzieć siebie.
Wykorzystywanie swej przewagi fizycznej czy psychicznej dla osiągnięcia własnych celów zawsze jest przemocą. Z definicji.
