Młodzi pragną czegoś więcej niż tylko przelotnych kontaktów z innymi, potrzebują tego, o czym mówią bohaterowie Małego Księcia Antoine’a de Saint-Exupéry’ego w poniższym fragmencie:
„– Nie – odrzekł Mały Książę. – Szukam przyjaciół. Co znaczy „oswoić”?
– Jest to pojęcie zupełnie zapomniane – powiedział lis. – „Oswoić” znaczy „stworzyć więzy”.
– Stworzyć więzy?
– Oczywiście – powiedział lis. – Teraz jesteś dla mnie tylko małym chłopcem, podobnym do stu tysięcy małych chłopców. Nie potrzebuję ciebie. I ty mnie nie potrzebujesz. Jestem dla ciebie tylko lisem, podobnym do stu tysięcy innych lisów. Lecz jeżeli mnie oswoisz, będziemy się nawzajem potrzebować”.
Młodzi ludzie chcą stwarzać więzy, oswajać się i być sobie nawzajem potrzebni. Jest to zjawisko naturalne. Każdy człowiek do tego, by mógł utrzymać ciało i umysł w dobrej kondycji, potrzebuje relacji z innymi ludźmi. Naturalne jest dążenie do bycia w grupie, ponieważ zaspokaja ono potrzeby przynależności i akceptacji. Mimo iż bycie razem wydaje się naturalne, to nierzadkim zjawiskiem, z którym mamy do czynienia, jest wykluczenie rozumiane jako sytuacja, w której jednostka lub grupa nie ma wpływu na to, co się dzieje wokoło niej. Jest to złożone zjawisko, zwłaszcza w kontekście wykluczenia dzieci i młodzieży.
Niemiecki profesor, neurobiolog i psychiatra Joachim Bauer zaznacza, iż więzi społeczne, zarówno rodzinno-opiekuńcze, jak i w grupie rówieśniczej, mają szczególne znaczenie dla dzieci i młodzieży – są dla nich istotnym elementem życia. Jednocześnie zwraca uwagę, że sytuacja młodych ludzi znacznie różni się od sytuacji dorosłych, ponieważ dzieci i młodzież często nie komunikują dorosłym, że czują się niepotrzebne czy odrzucone. Ujawniają to natomiast przez swoje zachowania, takie jak pobudzenie, agresja czy wycofanie, przygnębienie, a nawet depresja.
POLECAMY
Zapraszamy również do zapoznania się z naszym artykułem: "Emocje dziecka: Jak pomóc je regulować?"
W tej sprawie głos zajmuje również profesor Michael Schulte-Markwort – ekspert w dziedzinie psychiatrii dzieci i młodzieży, pytając:
„Kto daje nam prawo wyrokowania, że dziecięcy ból, dziecięca troska jest «mniejsza», mniej ważna i można ją zbagatelizować? Czy to własne wspomnienia – w porównaniu z naszym codziennym życiem – «beztroskiego» dzieciństwa uprawniają nas do tego, by mniej poważnie podchodzić do dzieci i ich zmartwień? Skąd wiemy, że z dziecięcej perspektywy sprawy wyglądają tak samo, jak z naszej?”.
Co mogę zrobić jako rodzić?
Niezwykle istotne jest, by młodzi ludzie potrafili radzić sobie z problemami, dlatego potrzebują wsparcia dorosłych w przygotowywaniu się do sprostania wyzwaniom otaczającej ich rzeczywistości. Życie w zglobalizowanym i wciąż zmieniającym się świecie wymaga od każdego człowieka dokonywania nieustannej oceny umiejętności, które są potrzebne, by móc funkcjonować w określonym środowisku oraz znajdowania możliwości ich nabywania i rozwijania. Deficyt kompetencyjny przyczynia się do powstawania zjawiska wykluczenia. Zadaniem rodziców jest więc wychowywanie młodych ludzi w oparciu o takie wartości, jak odpowiedzialność i sam...
