Słowa mają ogromną moc. Potrafią nas uskrzydlić, podnieść na duchu i wzmocnić poczucie własnej wartości, ale mogą także głęboko zranić, dotykając naszych najczulszych miejsc. Szczególnie bolesne mogą być słowa wypowiedziane przez osoby nam najbliższe. To właśnie ich głosy najmocniej zapadają w pamięć, trafiając w nasze najbardziej delikatne obszary – potrzeby, przekonania o sobie, wątpliwości dotyczące tego, czy jesteśmy ważni, wystarczająco dobrzy i kochani.
Autor: Jagoda Bzowy
Jest psychologiem, psychoterapeutą poznawczo-behawioralnym oraz seksuologiem klinicznym. Pracuje z osobami mającymi problemy w relacjach interpersonalnych, prowadzi terapię par pozostających w kryzysie. Specjalizuje się także w leczeniu zaburzeń lękowych, nerwicowych oraz zaburzeń nastroju.
Chwilowa cisza w związku może być dobra dla pary pod jednym warunkiem: obie strony godzą się na nią i są świadome tego, że tymczasowo oddalają się od siebie, by złapać dystans i ostatecznie wzajemnie lepiej się zrozumieć. Natomiast sytuacja, w której jedno z partnerów zaczyna regularnie milczeć i nie dąży do tego, żeby wytłumaczyć drugiej stronie, co się stało, stanowi już formę manipulacji.
Gdy kochamy, ale nie jesteśmy w stanie stworzyć szczęśliwej relacji, gdy ilość negatywnych emocji, których doświadczamy od partnera, przytłacza nas, gdy nie wiemy, czego się spodziewać po drugiej osobie, która ma ciągłe wahania nastroju i niekontrolowane wybuchy złości, gdy czujemy, że nasz związek to emocjonalny rollercoaster – możliwe, że nasz partner jest „borderem”. Co to oznacza? Czy powinniśmy oddalić się, czy walczyć o nasz związek? Zaburzenie osobowości to nie wyrok ostateczny. Jak sobie radzić w związku z osobą dotkniętą borderline?
Życie z partnerem z osobowością borderline jest jak jazda na rollercoasterze – to ciągła huśtawka nastrojów. Pomimo trudności można jednak zadbać o siebie w takiej relacji i dać wsparcie cierpiącemu „borderowi”.
Coraz więcej coraz młodszych osób odczuwa samotność. Dotyczy to zarówno mieszkających w pojedynkę, jak i żyjących w związkach, w dużych rodzinach. Skąd w nich poczucie braku żywych więzi? Jak je odbudować?
Coraz więcej osób cierpi na zespół kompulsywnego objadania się. W jedzeniu szukają pocieszenia. Przed czym uciekają? Co może im pomóc?