Jak możemy oddzielić siebie i nasze problemy od potrzeby rywalizacji i lepiej radzić sobie z konfliktami? Warto uruchomić najlepsze fragmenty tego, z czym wiąże się bycie człowiekiem - świadomość, mądrość, siłę, intencję i zaangażowanie, a także współczucie.
Dlaczego wybieram takiego, a nie innego partnera? Od czego zależy to, jak buduję związek? Dlaczego mimo prób popełniam te same błędy? Jak stworzyć szczęśliwy związek i jak może mi w tym pomóc wiedza o teorii więzi?
Żeby czuć się szczęśliwym i spełnionym, człowiek jako istota społeczna potrzebuje być integralną częścią świata, chce być przynależny. Jak te potrzeby rozumieją młodzi ludzie i co dorośli mogą zrobić, by pomóc im te potrzeby realizować?
Jak zatroszczyć się o siebie, gdy rzeczywistość przytłacza? Jakie strategie, które kompetencje możemy uruchomić, aby ochronić siebie i swoich bliskich?
Prawnicy oceniają, że 70 procent pozwów rozwodowych jest nie po to, by się rozstać, ale by wstrząsnąć związkiem i go naprawić. Zamiast w sądzie bezpieczniej jest szukać ratunku dla związku na terapii par.
Szkodliwe schematy myślowe mogą sugerować, że najistotniejsze jest to, by mieć rację lub uniknąć krytyki. Zajrzyjmy jednak w siebie głębiej – okaże się, że tak naprawdę liczą się pozytywne wartości, np. uczciwość i miłość. A to one są motorem zmiany zachowania.
Kontrolowanie lub regulacja własnych emocji, impulsów oraz poziomu wykonania zadań jest ważnym czynnikiem sprzyjającym realizacji sukcesu życiowego i poczuciu szczęścia. W cyklu życia człowiek regularnie doświadcza wewnętrznego konfliktu pomiędzy regulacją emocji a kontrolą impulsów. Trudności w realizacji długofalowych celów mają miejsce, gdy jednostka reaguje głównie na bodźce dostarczające szybkiej gratyfikacji, które nie przynoszą odroczonych, długofalowych korzyści.
Mówienie komuś, aby pokochał swój smutek, zdaje się przeczyć logice. Ale nie chodzi o to, by go polubić i kurczowo się go trzymać. W rzeczywistości jest to jedyny możliwy sposób, by wytrzymać ból, jaki smutek niesie i twórczo poza niego wyjść.
Karane dziecko czuje się niezrozumiane, zaczyna wierzyć, że silniejszy wygrywa i uczy się kombinować, jak zrobić to, na czym mu zależy i jednocześnie uniknąć kary. Czy tego chcemy jako rodzice? Czy można inaczej?
Jak nauczyć się zarządzać energią stresu i rozumieć własne lęki, być uważnym i świadomym rodzicem nie tylko w czasie kryzysu? Przed jakimi wyzwaniami stanęli rodzice w czasie pandemii?
Już dziś terapia może odbywać się w wirtualnej rzeczywistości zamiast w gabinecie. Pacjent pod opieką terapeuty zanurza się w wykreowanym świecie, gdzie stawia czoła swoim lękom, radzi sobie z bólem albo uczy się opierać pokusom.
