Polacy nie ufają politykom. Mało kto wierzy, że deklaracje wyborcze faktycznie złożą się na programy, które politycy będą realizować, sprawując upragniony urząd. Dlaczego zatem 12 milionów Polaków wzięło udział w ostatnich wyborach parlamentarnych? Co nimi kierowało? Czy są aż tak naiwni?
Ojciec Święty był dla mnie znakiem tego, że niemożliwe staje się możliwym. Że dialog między dwoma na pozór skłóconymi stronami jest zawsze możliwy. Że warto spotykać się z tymi, u których nikt już nie szuka zrozumienia - to fragment bardzo osobistego świadectwa opisującego korespondencyjną, wieloletnią znajomość z Janem Pawłem II.
Dlaczego tak trudno zrozumieć naturę zaburzeń psychicznych, dlaczego tak często psychiatrzy muszą przyznawać się do swojej bezradności? Nie jest to chyba pochodną ich braku wiedzy czy wnikliwości - przeciwnie, poznałem wielu wybitnych ludzi w tej dziedzinie, a o innych, jeszcze wybitniejszych, słyszałem i czytałem. Często odnosi się wrażenie, że aparat poznawczy, jakim posługuje się współczesna medycyna, po prostu nie nadaje się do badania zjawisk psychicznych człowieka, zarówno prawidłowych, jak i patologicznych - tym bardziej, że nie wiemy, gdzie przebiega granica. ARTUR CEDRO wyznaje, dlaczego został psychiatrą.
Błądziliśmy po domu obłąkanych i z przerażeniem stwierdziliśmy, że większość ze spotkanych tam „przypadków” nie nadaje się na scenę. Poszukaliśmy więc własnego wyobrażenia o wariatach. Piotr Cieślak jest aktorem i reżyserem teatralnym. Studiował na Wydziale Aktorskim, a następnie na Wydziale Reżyserii PWST w Warszawie. Wiele lat wykładał na tej uczelni, był też jej prorektorem i prodziekanem. Od 1993 roku jest dyrektorem artystycznym Teatru Dramatycznego w Warszawie. Pracował również w Puławskim Studio Teatralnym, w warszawskim Teatrze Studio i Teatrze Powszechnym, a także w Teatrze im. S. Jaracza w Łodzi. Jest dyrektorem artystycznym II Festiwalu Festiwali Teatralnych SPOTKANIA, który odbędzie się w dniach 2-25 października 2004 roku w Warszawie, pod hasłem „Wschód – Zachód – Inspiracje”. Po co nam teatr? Co łączy sztukę z psychologią? Czy trudno jest zagrać osobę chorą psychicznie? Na te i wiele innych pytań odpowiada PIOTR CIEŚLAK.
Autoprezentacja to ważny element zarządzania sobą. Dokonujemy jej po to, żeby ktoś zachował się tak, jak chcemy. A to pożądane przez nas zachowanie ma pomóc nam w osiągnięciu zamierzonego celu.
Jeśli miałabym kogokolwiek do czegokolwiek namawiać, to do pracy nad sobą – mówi BEATA TYSZKIEWICZ. W żadne rozmowy nie wierzę, a już szczególnie w te, kiedy ktoś sugeruje mi, co mam robić. Jestem osobą, która nie ulega opiniom innych. Mam własne kryteria i jestem im wierna. Beata Tyszkiewicz jest jedyną w Polsce aktorką wyłącznie filmową. Zagrała w około stu filmach. Zadebiutowała jeszcze jako uczennica w „Zemście”. W latach 1957–1958 studiowała w PWST w Warszawie. Została skreślona z listy studentów. Uprawnienia aktorskie Ministerstwo Kultury i Sztuki przyznało jej dopiero w 1973 roku. Zagrała m.in. w „Rękopisie znalezionym w Saragossie”, „Popiołach”, „Lalce”, „Marysi i Napoleonie”, „Wielkiej miłości Balzaka”, „Wszystko na sprzedaż”, „Nocach i dniach”, „Trędowatej” i „Seksmisji”. Zajmuje się także fotografią i pisaniem. Jest pomysłodawcą i współautorem cyklu programów „Raport w Sprawie Dzieci Niczyich”. W 1994 roku została prezesem Fundacji Kultury Polskiej, która promuje twórczość młodych artystów.
Choć w procesie uczenia się maszyna nie zastąpi nauczyciela, to komputer daje możliwości pracy nieosiągalne w zwykłych salach wykładowych (np. interaktywne testy wiadomości). Dlatego nauka przez Internet ma sens.
Szybkie czytanie przydaje się, gdy trzeba w krótkim czasie przyswoić tekst. Jednak w głowie pozostaje niewiele szczegółów. Czy warto zatem uczyć się szybkiego czytania?
Choć odarte z tajemniczości i pozbawione religijnej otoczki, transy i ekstazy wciąż są ludziom potrzebne. Pozwalają bowiem na chwilę oderwać się od codziennej gonitwy, wejść w inne rejony świadomości, spotkać się z czymś, co nie jest dostępne wszystkim.
Sami budujemy nasze bariery, granice i ograniczenia. Pokonując je, przekraczamy stary sposób zachowania, myślenia o sobie i świecie, czucia własnych uczuć i swojego ciała.
Psychologia dała nam wiele ważnych i pożytecznych odkryć, dzięki którym lepiej rozumiemy siebie i innych ludzi, potrafimy wyjaśnić zachowania zarówno małych społeczności, jak i całych narodów. Pozwoliły one także w znacznej mierze zrozumieć skomplikowany proces rozwoju człowieka. Psychologia dała też jednak teorie fałszywe, a nawet niebezpieczne. Znanym polskim psychologom zadaliśmy dwa pytania: Jakie fałszywe lub bałamutne przekonania były albo są wzmacniane przez psychologię? Które z jej odkryć można uznać za szczególnie pożyteczne? Oto, co nam odpowiedzieli.
Co łączy alpinistów z mistykami? Dlaczego ludzie chcą zaglądać za krawędź życia? O czym śnią alpiniści na szczytach gór? Czy alpiniści boją się śmierci? - odpowiada Zdzisław Jan Ryn Profesor Zdzisław Jan Ryn jest psychiatrą, specjalistą w dziedzinie medycyny wysokogórskiej. Rozprawę doktorską i rozprawę habilitacyjną poświęcił zaburzeniom pojawiającym się u wspinaczy na największych wysokościach. Do dzisiaj prace te inspirują naukowców na całym świecie. Profesor Ryn uczestniczył w wielu wyprawach w Hindukusz, Andy i Alpy. Należy do grupy 100 lekarzy-alpinistów, którzy przeżyli zarówno chorobę wysokościową, jak i ekstazy na najwyższych górach świata.
