Skompromitowane narzędzia psychologiczne są nadal stosowane na potrzeby sądów, edukacji i służby zdrowia. Mamy w Polsce problem z testami: jak oddzielić ziarna od plew?
Skompromitowane narzędzia psychologiczne są nadal stosowane na potrzeby sądów, edukacji i służby zdrowia. Mamy w Polsce problem z testami: jak oddzielić ziarna od plew?
Desperaci działają pod wpływem narkotykowego „głodu”, chuligani szukają rozrywki, jeszcze inni naruszają prawo, by zdobyć uznanie w grupie. Różne są ich motywy, ale jedno łączy: nieracjonalność występku.
Zamiast pozwolić sobie na opłakanie niespełnionych oczekiwań, chwytamy się nadziei, że pewnego dnia zdołamy w końcu wydobyć z rodzica, szefa albo męża uznanie i miłość. Chwytamy się na próżno - mówi Martha Stark.
„Skąd wiesz, co dla mnie najlepsze?” - słyszą rodzice dorastających i dorosłych dzieci. „Chcę ci tylko dobrze doradzić, bo cię kocham” - słyszą dzieci. Co kryje się za słowami jednych i drugich?
Jakie jest miejsce człowieka na Ziemi? Czy jest wysoko rozwiniętym zwierzęciem, czy raczej bytem przekraczającym przyrodę?
Miałem do czynienia z sytuacjami, gdy kobieta żaliła się, że w jej związku życie seksualne nie istnieje. Z czasem okazywało się, że jej partner często uprawia seks, tyle że sam ze sobą - mówi Zbigniew Lew-Starowicz.
George Mallory, brytyjski himalaista, na pytanie: Dlaczego ludzie chodzą w wysokie góry? powiedział po prostu: Bo są! Prawie nieosiągalne, wciąż fascynują. Często każą za to płacić najwyższą cenę. A zarazem uczą żyć.
Eksperci szacują, że w 2040 roku nawet 70 procent par pozna się... przez internet. Już dziś branża randek on-line to biznes, który rocznie przynosi miliardy dolarów zysku. Co zyskują, a co tracą wirtualni kochankowie?
Przekonanie, że jestem fajtłapą, tworzy moją opowieść o świecie i o sobie. Jest jak filtr w okularach, który nie przepuszcza pastelowych barw. Jeśli coś mi się nie uda, to mam najlepszy dowód, że jestem do niczego, a jeśli jednak się uda, to uznaję, że to przypadek - mówi Bogdan de Barbaro.
Wielu ludzi przeżywa kontemplację jako akt międzyosobowej komunikacji, jako wymianę obecności, jako spotkanie z kimś obdarowującym.
Choć stąpamy po tym samym świecie, postrzegamy go na różne sposoby. Optymista widzi w nim przede wszystkim szanse, a pesymista zagrożenia. Który ma rację? Obaj. Bo świat ma wiele barw i dobrze widzieć je wszystkie. Optymizm pozwala snuć marzenia, a szczypta pesymizmu pomaga te optymistyczne wizje urzeczywistniać.
Lubię dostrzegać, że ten świat nie jest taki zły, że ludzie potrafią być dobrzy i uczynni.