Niedojrzałość - tak uzasadniane są wnioski o unieważnienie kościelnego małżeństwa. Uznawane jest za niebyłe dlatego, że jeden z partnerów do niego nie dorósł. Kościół potwierdza to, co głosi psychologia: nie da się z całkowitą pewnością powiedzieć, że ktoś w danej chwili dorósł do wyznaczanej mu roli.
„Wolność kocham i rozumiem, wolności oddać nie umiem” - te słowa rockowej ballady zachwycały pod koniec lat osiemdziesiątych wielu Polaków. Trudno się jednak oprzeć wrażeniu, że większość z nas bardziej kocha wolność niż ją rozumie. Może rozumieć jej wcale nie chcemy - wystarczy nam, że ją kochamy? Wierzymy, że dzięki niej nasze życie się odmieni, a my staniemy się lepsi i piękniejsi... Choć o wolności śpiewamy i ustawiamy ją w parze z cnotami, to na co dzień uczymy się żyć w niewoli - wymieniamy kupony wolności na bezpieczeństwo i wygodę. Mówimy: muszę, tak trzeba, nie mam wyjścia! Sami zamykamy się w schematach, przywykamy do murów. A jednak tęsknimy, by choć przez chwilę poczuć się wolnymi. Co nam przeszkadza, by stać się takimi naprawdę?
Wolności nie cierpią ci, którzy nie ufają innym, pragną równości, boją się odpowiedzialności oraz miłośnicy porządku, najlepiej koszarowego...
Są tacy, których do dojrzałości zawezwano zbyt wcześnie, pozbawiono dzieciństwa i młodości. Są tacy, którzy się przed nią bronią, widzą w niej straty. Sądzą, że muszą uprościć swoje życie do jakiegoś ponurego wzorca i zrezygnować z przyjemności, porywów, szaleństw, ze zmysłowości i beztroski. A przecież nikt tego w dorosłości nie zakazuje. Można dojrzale spełniać swe marzenia. Dr MARIA DE BARBARO jest psychologiem i psychoterapeutą, superwizorem psychoterapii. Prowadzi terapię nerwic, terapię par. Prof. dr hab. BOGDAN DE BARBARO jest psychiatrą i psychoterapeutą, przewodniczącym Sekcji Terapii Rodzin Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Kieruje Zakładem Terapii Rodzin Katedry Psychiatrii Collegium Medicum UJ.
W walce między młodością i starością najbardziej oberwała dojrzałość. Usunięto ją nawet z języka, zastępując pierwszą, drugą i trzecią młodością. A jednak przetrwała lata niełaski i właśnie wychodzi z ukrycia. Niełatwo ją rozpoznać, bo przez ostatnie dziesięciolecia bardzo się zmieniła. Dojrzałość nie jest już nudną i rozgoryczoną stagnacją, ale dynamiczną zdolnością do podążania za przemianami i wyzwaniami świata oraz własnymi pragnieniami i marzeniami... Kto dziś jest dojrzały, a kto tylko takim się wydaje?
Można mówić o dojrzałych dzieciach i dojrzałych starcach, o niedojrzałych młokosach i niedojrzałych matuzalemach. To nie jest kwestia wieku!
Trzy proste wskazówki, które mogą pomóc, by realizować własne pragnienia, a nie to, co chcą nam narzucić (choćby w jak najlepszej wierze) inni.
Na pytanie o to, jak być szczęśliwym, mój nauczyciel odpowiedział: „Dlaczego pytasz mnie? Zapytaj sosnę”. Musiałam koniecznie dowiedzieć się, co to znaczy - mówi mistrzyni zen szkoły rinzai zen MARIA MONETA-MALEWSKA w rozmowie z Dariuszem Bugalskim, dziennikarzem radiowej Trójki, poetą i pisarzem.
Masz kłopoty z zaśnięciem i problemy z porannym wstawaniem? Nie masz apetytu lub objadasz się słodyczami? Nie możesz się skoncentrować, męczą Cię nieuzasadnione lęki, towarzyszy Ci uczucie smutku? Być może dopadła Cię zimowa depresja.
Coraz mniej uczniów samodzielnie przygotowuje notatki. Uważają, że to strata czasu, skoro można skorzystać z gotowych materiałów. A przecież tworzenie notatek to jedna z najbardziej skutecznych form uczenia się. Notatki służą zapamiętywaniu i utrwalaniu najważniejszych informacji. W szóstej części pomocnika maturalnego przedstawiamy sposoby ich tworzenia, tak by były przydatne w przygotowaniach do egzaminu.
Wtyczka do mózgu z filmu „Matrix”, optody odczytujące myśli z „Raportu mniejszości”, sterowanie potężnymi ramionami przez łącze umieszczone w rdzeniu kręgowym bohatera filmu „Spider-Man 2”... Te futurystyczne pomysły stały się szansą na pomoc dla pacjentów, którzy nie mogą komunikować się z otoczeniem.
Wybaczyć, zapomnieć, puścić w niepamięć....te czynności przychodzą nam z trudem, ponieważ muszą wygrać zazwyczaj z rozczarowaniem i poczuciem żalu. Naukowcy przekonują jednak, że dawanie drugiej szansy jest słuszne - dla nas i dla tych, którzy nas zawiedli.
