Uważne towarzyszenie wyraża się bliskością, ciekawością i akceptacją, gdy rodzic jest w gotowości na nieustannie zmieniające się potrzeby małego człowieka. To również równorzędna umiejętność dostrzegania i dbania o swoje potrzeby, granice i uczucia oraz danie sobie życzliwej akceptacji na „niebycie” idealnym opiekunem.
Wbrew regule poprawności politycznej ustalenia badaczy dowodzą, że wysokie osoby mają się lepiej: więcej w życiu osiągają, więcej zarabiają, łatwiej znajdują partnerów, cieszą się lepszym zdrowiem i ogólnie żyją dłużej niż ludzie niżsi. Dlaczego tak się dzieje? Czy można to zmienić, skoro wzrostu zmienić nie sposób?
Nie wstydźmy się naszych fantazji erotycznych. Traktujmy je nie tylko jako źródło przyjemności i nowych doznań, ale też jako narzędzie do zrozumienia własnych pragnień i potrzeb, jak drogę do poznania samego siebie.
Komplementowanie to prawdziwa sztuka. Łatwo można zranić, jeszcze łatwiej ośmieszyć samego siebie. Jak więc komplementować, żeby się nie skompromitować?
Co mogę robić z poczuciem odpowiedzialności za stan świata? Jak nie przyczyniać się do psucia klimatu i zamierania życia? Czy moje indywidualne działania mają sens, gdy inni, potężniejsi wzruszają obojętnie ramionami?
Humor zbliża ludzi do siebie, pomaga odnaleźć w tłumie tych, którzy są do nas podobni, niczym magnes przyciąga nowych znajomych i ułatwia nawiązywanie relacji. Pod jednym warunkiem – że korzystając z niego, nie robimy nikomu krzywdy.
Każdy człowiek jest pełnowartościowy i nie ma potrzeby, aby udowadniać innym ludziom swojej wartości czy atrakcyjności. Niektóre osoby mają jednak zakorzenione silne przekonanie, że muszą zasłużyć na miłość drugiej osoby. Skąd się bierze i jak się go pozbyć?
„Gra wstępna zaczyna się tam, gdzie kończy się orgazm” – twierdzi psychoterapeutka par Esther Perel. Deklarujemy się na wspólny czas, a to również oznacza czas między jednym zbliżeniem a drugim, czyli zarządzanie prozą życia. A od tego, jak nią zarządzamy, zależy, jakie randki mamy ochotę sobie organizować.
Z Markiem Bieńczykiem o książkach pożyczanych, awanturach o porządkowanie biblioteki i przyjaciołach oglądających zbiory rozmawia Marcin Wilk
Pierwsza miłość – niezależnie od tego, czy to uczucie przetrwa, czy nie – jest ważnym etapem odkrywania siebie i swoich potrzeb, nierzadko też rzutuje postrzeganie uczuć w przyszłości. Nie mamy wpływu, w kim nasze nastoletnie dziecko się zakocha i czego doświadczy, ale możemy mu mądrze towarzyszyć w pierwszych miłosnych uniesieniach. Jak to zrobić?
