Uważne towarzyszenie wyraża się bliskością, ciekawością i akceptacją, gdy rodzic jest w gotowości na nieustannie zmieniające się potrzeby małego człowieka. To również równorzędna umiejętność dostrzegania i dbania o swoje potrzeby, granice i uczucia oraz danie sobie życzliwej akceptacji na „niebycie” idealnym opiekunem.