Dr hab.; Jest profesorem uczelni, nauczycielem akademickim w Instytucie Psychologii UMCS w Lublinie. Jest także członkiem Rady Naukowej Instytutu Historii Nauki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Zajmuje się historią psychologii oraz psychologią twórczości. Autor m.in. książki Historia psychologii w Europie Środkowej.
Czy nuda może być ciekawym tematem eksperymentu psychologicznego? Okazuje się, że tak. Udowodnili to dwaj uczeni z uniwersytetu stanfordzkiego: Leon Festinger i James Merrill Carlsmith. Dokładnie przed pół wiekiem przeprowadzili badania, które weszły do kanonu prac z zakresu psychologii społecznej.
Rzucił prawo dla psychoanalizy. Balansował między Freudem i jego największym przeciwnikiem. I to go zgubiło. Nim Victor Tausk odebrał sobie życie - ocalił je wielu dezerterom, których kwalifikował jako chorych psychicznie.
Kurt Koffka, jeden z trzech liderów psychologii postaci, był osobowością nietuzinkową. Świadczy o tym jedyna jego biografia, wydana przed prawie ćwierćwieczem w Stanach Zjednoczonych. Jest ona skomponowana z... cytatów i komentarzy do jego korespondencji, liczącej ponad dwa tysiące listów wysłanych w ciągu kilkunastu lat jego najbardziej twórczego zawodowo życia.
Solomon Asch, autor głośnych badań nad konformizmem, stał się jednym z najbardziej znaczących badaczy zagadnień psychologii społecznej. Pomimo tego, że - jak czasem twierdził - został psychologiem w zasadzie w wyniku… pomyłki.
Marzył o wolnej Polsce, zakładał „koła etyków” i „komuny duchowe”. Był mówcą charyzmatycznym, otoczonym gromadką kobiet wpatrzonych w niego jak w proroka. Edward Abramowski, działacz niepodległościowy i... pionier badań nad podświadomością, stworzył Instytut Psychologiczny w Warszawie.
Tłumacząc marzenia senne, wcale nie powinno się wydobywać z nich najważniejszych elementów i dociekać ich symboliki. Należy raczej dążyć do zrozumienia głównej treści snu, a następnie ustalić, jaką rolę w całości grają poszczególne jego składniki - nauczał, wbrew psychoanalitykom, Max Wertheimer. Sny to tylko jedno z jego niezwykle szerokich zainteresowań.
Uważa się, że twórcami „trzeciej siły” w psychologii, jej nurtu humanistycznego, byli Abraham Maslow oraz Carl Rogers. Ale nie przypadkiem na przewodniczącą pierwszej międzynarodowej konferencji psychologii humanistycznej, która odbyła się w 1970 roku w Amsterdamie, wybrano Charlottę Bühler.
Jeden z najbardziej znaczących psychiatrów XX wieku, Ronald Laing, był wyjątkowo kontrowersyjnym człowiekiem i lekarzem. Na opinię tę złożyły się jego poglądy na temat przyczyn zaburzeń psychicznych, a także ogromne zaangażowanie w sprawy pacjentów i obojętność wobec... bliskich.
Psychologia jako nauka narodziła się jesienią 1879 roku. To wtedy przy Uniwersytecie Lipskim otwarta została pierwsza pracownia psychologiczna. Zorganizował ją profesor Wilhelm Wundt (ur. 16 sierpnia 1832), którego uważa się za ojca naukowej psychologii.
Przypadająca w 2009 roku sto pięćdziesiąta rocznica urodzin Jana Władysława Dawida przeszła bez echa nawet w jego rodzinnym Lublinie. A przecież jeszcze nie tak dawno, w czerwcu 1959 roku, zorganizowano tam jubileuszowy X Ogólnopolski Zjazd Polskiego Towarzystwa Psychologicznego dla uczczenia tej ciekawej postaci polskiej psychologii. Okolicznościowe referaty dotyczące różnych aspektów życia i twórczości J.W. Dawida wygłosili podówczas tak znani polscy uczeni jak Stefan Błachowski i Stefan Szuman.
Wilhelm Stekel chętnie nazywał siebie „lekarzem duszy”. Potrafił wydobyć najintymniejsze sekrety i myśli od osób poddających się psychoterapii. Jednym z jego pacjentów był Otto N., który opowiedział mu o swoich przeżyciach doznanych podczas letniej kanikuły w Misdroy, czyli Międzyzdrojach. Stekel opublikował te wyznania w dwutomowym zbiorze Sexual Aberrations.
Gdy słynny amerykański psycholog David Wechsler wrócił do pracy po wypadku, w którym zginęła jego małżonka, w pierwszych miesiącach wspierał go psychiatra i psychoanalityk Paul Schilder. W grudniu 1934 roku Wechsler i Schilder opublikowali wspólny raport z badań. Dotyczył on postaw dzieci wobec śmierci. Był to jedyny tego rodzaju tekst w twórczości naukowej Wechslera.
