Łączna waga bilionów maleńkich, widocznych tylko pod mikroskopem organizmów zadomowionych w jelitach, dochodzi do dwóch kilogramów! Ta różnorodna społeczność spełnia wiele zadań, jednym z nich jest prawdopodobnie regulacja nastroju.
Łączna waga bilionów maleńkich, widocznych tylko pod mikroskopem organizmów zadomowionych w jelitach, dochodzi do dwóch kilogramów! Ta różnorodna społeczność spełnia wiele zadań, jednym z nich jest prawdopodobnie regulacja nastroju.
Opadłeś z sił, czujesz się jak zużyta bateria: kompletnie wyczerpany, pusty. Wszystko cię drażni, a najprostsze zadanie przerasta... Gdzie się podziała twoja energia? Jak możesz odzyskać siłę – opowiada Wojciech Eichelberger.
Rumieniec przysparza cierpienia osobie, której twarz oblewa, a świadków tej sytuacji zwykle wprawia w zakłopotanie. Skoro jest tak nieprzyjemny – po co dała go nam natura? Co mówią najnowsze badania o jego roli?
Co mamy na myśli, mówiąc „toksyczne zachowanie” czy „toksyczni ludzie”? I jak się na nich uodpornić?
Pan N. uważa się za kogoś wyjątkowego, komu należą się podziw i przywileje. Chętnie pokazuje, na co go stać. Podkreśla swe walory. Jeździ tylko ekskluzywnymi samochodami, nosi tylko markowe rzeczy. Potrafi uwodzić, rozbudzać pragnienia. Biada jednak tym, którzy ulegną jego urokowi.
Najpierw musimy przezwyciężyć opór, wgryźć się w temat, złapać rytm. Nagle jednak praca zaczyna robić się sama. Zapominamy o zmęczeniu, toksycznym szefie, niedopitej kawie. Godziny upływają jak minuty, minuty jak sekundy. Ogarnia nas stan flow.
Kiedy we śnie uświadamiasz sobie, że śnisz, możesz przejąć kontrolę nad obrazami, które pojawiają się przed twoimi oczyma. Wytrenowani lucid dreamerzy potrafią wykorzystać tę umiejętność do niezwykłych celów.
Ciało jest czymś jedynym, co mamy. Jest z nami zawsze. Choć rozsądek podpowiada, że powinniśmy o nie dbać najbardziej na świecie, często jest inaczej – eksploatujemy je, zatruwamy, odrzucamy. Dlaczego tak się dzieje?
Od lat zastanawiam się, kim (czym) jest ten, który ma się opiekować „swoim” ciałem.
Bez zazdrości trudno utrzymać związek. Psychologowie zmierzyli siłę zazdrości zakochanych par. Po siedmiu latach ponownie się z nimi skontaktowali. Okazało się, że pary, które były o siebie mniej zazdrosne, nie przetrwały.
Przez wiele lat mówiono tylko o kobiecej empatii, wskazywano, że na niej opiera się małżeństwo i więź z dzieckiem. Aż odkryto, że ideałem związku jest emocjonalna współzależność. Rola ojca przestała być sprowadzana tylko do czekania z kwiatkiem przed szpitalem.
Wierzymy, że świat jest miejscem sprawiedliwym. Ceną za utrzymywanie tej iluzji jest obwinianie ofiar za krzywdę, która je spotkała.