Jak przebiega wychodzenie z nałogu? Czy można skutecznie pokonać uzależnienienie samemu? Czy nałóg można pokonać rozumem? Jaką rolę w leczeniu pacjenta odgrywają jego bliscy?
Jak przebiega wychodzenie z nałogu? Czy można skutecznie pokonać uzależnienienie samemu? Czy nałóg można pokonać rozumem? Jaką rolę w leczeniu pacjenta odgrywają jego bliscy?
Dlaczego w rodzinach alkoholowych matki zgadzają się na to, aby dzieci wychowywały się w warunkach picia i bicia? Jak pomóc dzieciom, jeżeli rodzic alkoholik nie chce się leczyć? W jaki sposób chronić dzieci przed alkoholizmem ojca lub matki?
O koszmarnej destrukcji dzieci z rodzin dewiacyjnych trzeba mówić i pisać, nie można nabierać wody w usta mówi -Lubomira Szawdyn, psychiatra i psychoterapeuta uzależnień.
Jesteśmy małżeństwem od dziesięciu lat. Co prawda od początku wiedziałem, że ojciec mojej żony jest niepijącym alkoholikiem, ale nie zdawałem sobie sprawy z tego, że jego przeszłość alkoholowa wywarła aż taki wpływ na to, jaka jest moja żona.
Wstydzę się wyjawić swój problem, ale sprawia mi on coraz większy ból, więc muszę zasięgnąć rady. Mam 34 lata i mieszkam z rodzicami. Nigdy nie miałam partnera.
Osoby, które spędziły dzieciństwo w towarzystwie rodzica alkoholika często właśnie w tym dopatrują się źródeł wielu swych problemów w dorosłym życiu Bycie DDA, nie pozbawia nas jednak zdolności do poszukiwania własnego szczęścia.
Mam 18 lat. Mój ojciec był alkoholikiem, zmarł, gdy miałam 6 lat. Żyliśmy w biedzie, ponieważ mama zarabiała bardzo mało, a miała na utrzymaniu troje dzieci. Wychowywałam się praktycznie sama, w okresie buntu piłam i brałam narkotyki.
Depresja poporodowa jest prawdopodobnie najmniej poznanym spośród zaburzeń emocjonalnych pojawiających się u kobiet po urodzeniu dziecka. Wiadomo, że dotyka ona co szóstą matkę.
Dzieci tak samo mocno jak dorośli doświadczają cierpień depresyjnych. Tyle tylko, że często nie potrafią powiedzieć, co się z nimi dzieje.
Depresja zamyka drogę do nadziei. Jak czarna dziura. Nadzieja depresję przezwycięża: pozwala utrzymać zdolność do pozytywnego działania w sytuacji z pozoru bez wyjścia i sprzyja przekraczaniu własnych możliwości.
Z przeprowadzonych przeze mnie badań wynika, że depresja porodowa o różnym nasileniu i czasie trwania dotyka około 50 procent rodzących kobiet - pisze Monika Wasilewska-Pordes.
Człowiek w depresji jest jak czarna dziura. Pochłania energię innych ludzi, próbując wypełnić próżnię, którą w sobie czuje, i zagłuszyć własną rozpacz.