Jak udzielić pierwszej pomocy psychologicznej? Takie wsparcie - podobnie jak pomoc przedmedyczna - też może uratować życie. 10 października obchodzimy Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego, w tym roku właśnie pod hasłem pierwszej pomocy psychologicznej.
Trudno jest komuś zaufać, ale nie ufać nikomu nie sposób. Zaufanie zawsze wiąże się z ryzykiem, ale ten, kto nie potrafi go podjąć, ryzykuje, że straci wszystko. Człowiek ufny i człowiek podejrzliwy żyją w tym samym miejscu, ale w jakże odmiennym świecie. Obdarzać zaufaniem... Czy można dać więcej? Zaufanie jest pomostem, który prowadzi nas do ludzi. Dzięki niemu otrzymujemy pomoc, budujemy bliskość, więź, rodzi się nadzieja.
Kobiety coraz szybciej pną się po szczeblach kariery. Awansują. Zakładają swoje firmy. Eksperci przewidują, że kobiecy styl zarządzania jest przyszłością. Gdzie tkwi przyczyna tego sukcesu - wyjaśnia Katarzyna Pawlikowska-Poleszak.
131 milionów. Tyle linków wyświetla się, gdy w wyszukiwarkę internetową wpiszemy hasło „porno”. Ta „obfitość” i łatwość dostępu sprawia, że lawinowo rośnie liczba „korzystających” z pornografii. I to zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Jakie psychologiczne konsekwencje niesie ze sobą oglądanie pornografii?
Mężczyźni z rozpędem pokonują kolejne szczeble kariery. Swoją wartość mierzą grubością portfela. Kobiety zostają w tyle. Ale wcale nie dlatego, że nie mogą mężczyzn dogonić - po prostu nie startują w wyścigu. W efekcie odnoszą podwójne zwycięstwo: wykonują pracę, która ma dla nich znaczenie oraz znajdują czas dla siebie i bliskich - przekonuje kanadyjska psycholog SUSAN PINKER. Susan Pinker jest psychologiem i dziennikarką. Współpracuje z międzynarodowymi czasopismami, m.in. „The New York Times” i „Der Spiegel”, na łamach których podejmuje zagadnienia z zakresu psychologii, polityki społecznej, edukacji, ekonomii behawioralnej i biznesu. Autorka książki Paradoks płci, która została uhonorowana prestiżową nagrodą Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego - William James Book Award.
Rodzimy się z nią, ufnie obnażamy się w bezzębnym uśmiechu, patrzymy oczami wielkimi jak spodki, bo każda chwila niesie niespodziankę... Potem wyrzynają nam się zęby, bliźni kąsają i świat staje ością w gardle. Grymas wszystkowiedzy wypiera uśmiech, gorzko naśmiewamy się z niej, że to niby kiczowaty symbol naiwnych i głupich... A przecież, gdy stajemy się głusi na jej głos i ślepi na jej blask, nasze życie staje się mdłe, bezdźwięczne i zanurzone w mroku. Odnaleźć radość, iskrę bogów nie jest trudno. Bo przecież... Radość tryska z piersi ziemi, Radość pije cały świat. Dziś wchodzimy, wstępujemy na Radości złoty ślad. Ona w sercu, w zbożu, w śpiewie, ona w splocie ludzkich rąk, z niej najlichszy robak czerpie, z niej najwyższy niebios krąg.
Żyli długo i szczęśliwie... Tak kończy się niemal każda baśń o królewnie i królewiczu. Dożyli zatem sędziwej starości, ich głowy przyprószyła siwizna, być może cierpieli na artretyzm. Ale o tym baśnie już nie mówią. A powinny! Żyjemy przecież coraz dłużej, a starość to etap w podróży życia, którego nie da się ominąć. Jednak warto się do niego dobrze przygotować - przekonuje profesor TOM KIRKWOOD, brytyjski badacz procesu starzenia..
Witaj smutku. Kto tak powie, gdy smutek wkracza w jego życie? To zawsze nieproszony, nielubiany gość. A przecież on przyszedł, by powiedzieć o czymś ważnym. Skłania, by się zatrzymać, uważnie przyjrzeć temu, co się dzieje w naszym życiu. Chroni przed kolejnym błędem. Im bardziej go odpychamy, zatrzaskujemy przed nim drzwi, tym natrętniej się odzywa. Jeśli jednak potrafimy wyjść mu naprzeciw, zwiastuje dobre chwile, które przyjdą po nim. Zatem: Witaj smutku.
Mówi się, że jest ślepa. Ślepa? Zemsta oczami snajpera wpatruje się w winnego: w najmniejszych detalach rejestruje to, co on czyni. Ale zemsta jest bronią obosieczną, dosięga też mściciela.
Kobiety czy mężczyźni – kto jest bardziej mściwy? Czy rację miał Fryderyk Nietzsche, który twierdził, że w miłości i zemście to kobieta jest barbarzyńcą?
Punktem wyjścia w radzeniu sobie z traumą jest uszanowanie jej, uznanie, że miała miejsce i że niesie ze sobą pewne skutki. Dopiero wtedy można uwolnić się z sideł przeszłości, docenić teraźniejszość i ruszyć dalej, ku przyszłości.
Nieraz brakuje nam słów, by opisać to, co czujemy. A czasem po prostu wolimy zachować uczucia dla siebie.
