Seksualność dotyczy rozmaitych sfer naszego funkcjonowania – cielesnej, fizycznej, psychicznej, duchowej, społecznej. Jest związana z potrzebami podobnymi do uczucia głodu, pragnienia czy zmęczenia. Dlatego też, gdy na potrzeby seksualne zareagujemy spontanicznie i naturalnie, będą one podobnym źródłem zadowolenia i spełnienia jak wypicie szklanki wody w upalny dzień. Nie zawsze jednak umiemy rozpoznawać swoje potrzeby, nie mamy możliwości ich zaspokojenia lub zwyczajnie mamy „mniejszy apetyt” niż inni. Wtedy zdarza się nam postępować przeciw naszemu libido. Wiele osób uprawia czasem (lub zawsze) seks z innych powodów niż te seksualne. Do przysłowiowego łóżka zaprowadza ich chęć zyskania czegoś, ukarania, nagrodzenia, uspokojenia, zagwarantowania bezpieczeństwa, uciszenia obaw, lęków, przywiązania do siebie drugiej osoby.
Jeśli bliskość obciążymy dodatkowymi pragnieniami, np. potrzebą uspokojenia i bezpieczeństwa, poczucia się bardziej kobiecą/męskim, wyjątkowym, atrakcyjnym, sprawczym, będziemy w łóżku rozgrywać skomplikowaną grę psychologiczną z samym sobą. Podobnie dzieje się, gdy podczas aktywności intymnych skupiamy się na naszych kompleksach, obsesyjnych myślach o własnym ciele, jego kondycji, wyglądzie i funkcjonowaniu. Gdy używamy intymności jako narzędzia wpływu, władzy, dominacji, manipulacji, poniżenia, przywiązania. Gdy w bliskości tak bardzo chcemy zadowolić, zaspokoić drugą osobę. Gdy z tyłu głowy dudnią nam nakazy, zakazy, reguły moralne, duchowe, religijne. Gdy te wszystkie świadome i nieświadome motywy zapraszają nas do aktywności intymnych, zanika spontaniczna, entuzjastyczna, naturalna seksualność. Przestajemy przeżywać ją „tu i teraz”, zapominamy o sobie.
Kazimierz Imieliński – „ojciec polskiej seksuologii” – tworząc normy seksualne, wymienił pięć wyznaczników partnerskiej normy seksualnej: dojrzałość, obustronną akceptację zachowania, nieuszkadzanie zdrowia, nienaruszanie porządku społeczneg...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
