Jeszcze do niedawna w wielu związkach obowiązywał podział ról według schematu: jej terytorium to kuchnia, jego – finanse. Każde z nich rządziło pewną przestrzenią, ale i tak ostatnie słowo często należało do mężczyzny. Taki typ relacji – gdzie mężczyzna dominuje – nadal funkcjonuje, ale coraz częściej pojawiają się nowe rodzaje relacji, w których granice między dominującym i dominowanym przebiegają subtelniej, pola dominacji ulegają wymianie, ale też na różnych etapach związku silniejszy wpływ ma raz on, raz ona. A odpowiedź na pytanie „kto tu rządzi?” tylko pozornie może wydawać się prosta.
Kobiety, bez względu na to, czy pracują, czy zajmują się domem i dziećmi, nie chcą być postrzegane jako uległe i uzależnione od partnera. Pragną mieć własny „kawałek” wolności i walczą o to. Natomiast kobiety określane jako samice alfa – niezwykle aktywne zawodowo, ciągle angażujące się w nowe aktywności, często zarabiające lepiej niż partner – nie wyobrażają sobie, by w jakiejkolwiek sferze życia ktokolwiek mógł je zdominować. Potrafią komunikować swoje potrzeby, mają jasną wizję, jak chcą funkcjonować w związku i czego oczekują od partnera. Czy jednak oznacza to, że w ich relacjach nie ma walki o władzę? Żadnej próby zdominowania drugiej strony w jakimś aspekcie wspólnego życia? To mało prawdopodobny scenariusz, bo w każdym związku prędzej czy później pojawia się element dominacji. Istotne jest natomiast to, jak bardzo jedna strona chce zdominować drugą i na ile ta druga chce ulec, poddać się partnerowi. Czy możliwe jest wypracowanie kompromisu między partnerami. Czy oboje potrafią negocjować granice wzajemnego wpływu. Tam, gdzie są one przesuwane zbyt mocno i bez zgody drugiej strony, możemy opisać następujące schematy relacji:
1. Pan i uległa
W niektórych związkach relacja buduje się wokół schematu: A. – Będziemy robić dzisiaj to, na co ja mam ochotę, B. – Dobrze, jeśli masz na to ochotę…
W takich związkach niewiele jest przestrzeni na hobby, zainteresowania obojga partnerów. Na pierwszy plan zawsze wysuwają się pragnienia czy wręcz zachcianki jednej osoby. To lider decyduje o tym, gdzie para spędzi urlop, w jaki sposób zagospodaruje wolny czas. To on sugeruje, jak urządzić mieszkanie, jak wychowywać dzieci, co jeść, żeby być fit. Atmosfera w domu jest całkowicie uzależniona od jego humoru. W relacji z liderem partner poddaje się presji z jego strony i dla świętego spokoju wykonuje wszystko, na co lider ma ochotę.
POLECAMY
Relacja z tak mocno dominującą osobą nie jest łatwa, chyba że oboje partnerzy mają podobne upodobania. Ale jeśli lubią inną kuchnię, inny rodzaj muzyki, filmów, mają inny styl ubierania? Czy taki układ doprowadzi albo do całkowitego podporządkowania jednej ze stron, albo do ucieczki zdominowanej osoby?
Czy można nauczyć się wspólnego życia z silnym partnerem, jednocześnie zachowując komfort w związku?
Nie odnoszę się tutaj do patologii w związkach opartych na przemocy psychicznej lub fizycznej, stosowanej przez partnera o niedojrzałej osobowości z rysem psychopatycznym lub socjopatycznym – takie toksyczne relacje wymagają interwencji innego rodzaju. W pozostałych przypadkach funkcjonowanie z silnie dominującym partnerem wymaga stworzenia sobie strefy komfortu, sygnalizowania własnych potrzeb i konsekwentnego stawiania granic, jeśli zachodzi taka potrzeba. Trzeba komunikować partnerowi: słucham cię uważnie, ale słucham też uważnie swojego wnętrza, moje potrzeby są równie ważne jak twoje.
2. Pantoflarz i kierowniczka
W tym typie relacji to kobieta przejmuje władzę nad mężczyzną. Działania partnerki metaforycznie kastrują mężczyznę, pozbawiają go męskości. Liczy się tylko to, co zainicjowane przez nią, tylko ona podejmuje najważniejsze decyzje i nadaje wspólnemu życiu kształt.
W takim modelu relacji żyje Katarzyna – czterdziestolatka pracująca w firmie na odpowied...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
