Niewidzialne, obce, złe…

Dorota Krzemionka: Czy widzi Pani, jak ktoś czuje się w swoim ciele?
KATARZYNA SCHIER: Świetne pytanie do psychoterapeuty zorientowanego psychoanalitycznie, który bardziej koncentruje się na umyśle.

Cała nasza kultura od czasów Kartezjusza odwołuje się do dualizmu między ciałem a umysłem. Pani jednak interesuje się ciałem…
Tak. Moje badania rodzą we mnie gotowość i potrzebę, by patrzeć na osobę, która do mnie przychodzi, całościowo.

Na co zwraca Pani uwagę?
Na przykład w rozmowie telefonicznej, która poprzedza spotkanie, zaciekawia mnie głos osoby, jego siła, intonacja i tembr. Ważny jest też ruch – czy ktoś wchodzi do gabinetu w sposób zdecydowany, czy nieśmiały, wycofany. A wcześniej po długości dzwonka domofonu, po sile jego nacisku
mogę do pewnego stopnia przewidywać stan pacjenta – na przykład jego witalność, czyli ogólną energię nastawioną ku życiu, o której pisał Daniel Stern,

Niektór