Przekonanie to nierzadko bowiem kształtuje nasze oczekiwania wobec relacji – wydaje nam się, że miłość i seks powinny wydarzać się same, a skoro tak się nie dzieje, nie jest to „prawdziwa” miłość.
Mit miłości romantycznej
Wiara w to, że zarówno miłość, jak i seks powinny dziać się same, a osoby zaangażowane w relacje romantyczne i seksualne powinny być zgodne ze sobą pod wszystkimi względami, niesie za sobą jedną poważną konsekwencję: kiedy pojawiają się różnice, pojawia się także poczucie zagrożenia dla związku. Nierzadka jest wtedy myśl „jesteśmy niedopasowani”. A przecież różnice są czymś zupełnie naturalnym, ponieważ każdy z nas jest oddzielną jednostką, a nie połówką jabłka, która tworzy całość dopiero wtedy, kiedy natrafi na kogoś, kto nas dopełnia.
Bogdan Wojciszke (2010), psycholog zajmujący się zagadnieniem psychologii miłości zaznacza, że droga do utrzymania satysfakcjonującej relacji dla każdej ze stron „wiedzie jedynie poprzez zamierzone i świadome ingerencje samych partnerów w kształt ich związku”. Nie możemy więc pomijać znaczenia intencjonalnej pracy nad relacją i potrzeby komunikacji. Przede wszystkim jednak musimy wyzbyć się wiary w mit miłości romantycznej i mieć świadomość, że nie znajdziemy osoby partnerskiej, która będzie z nami zgodna w każdym, nawet najmniejszym aspekcie życia. Wagę edukacji młodzieży na temat tego, jak zmienia się miłość, podkreśla m.in. Jeff Standley na łamach czasopisma „Journal of Philosophy
of Education” (2022). Zauważa on, że błędne przekonania na temat miłości mają wpływ na nasze zachowania i decyzje dotyczące relacji.
Odpowiedzią na mit miłości romantycznej może być filozofia związkowa, którą proponuje Agnieszka Szeżyńska (2021), coachka intymności i edukatorka konsentu. Nazywa ją filozofią współ/nie/zależności. W jej myśl w naszych związkach są takie obszary, które są wspólne, a więc jest to wszystko to, w czym jesteśmy zgodni, jak i takie, w których się różnimy. Stworzenie przestrzeni dla tych różnic pozwala zrobić także miejsce dla komunikacji. Często bowiem to właśnie te miejsca, w których nasze związkowe koła na siebie nie zachodzą, określamy mianem niedopasowania, także tego seksualnego.
Co kryje się za pojęciem niedopasowania seksualnego?
Kiedy mówimy, że jesteśmy niedopasowani seksualnie możemy mieć na myśli różne rzeczy. Z jednej strony to mogą być odmienne potrzeby stojące za seksem, odmienne aktywności, które chcemy w czasie seksu podejmować, a także odmienne fantazje seksualne. Ponadto możemy się różnić pod względem charakteru naszego pożądania, tego, co nas pobudza, jak łatwo i jak szybko się podniecamy, oraz tego, co powoduje, że w seks w danych okolicznościach się nie zaangażujemy. Najczęściej jednak, co pokazuje moje doświadczenie konsultacyjne, kiedy mówimy o niedopasowaniu seksualnym, mamy na myśli odmienne poziomy libido między nami a osobą partnerską, a więc to, jak często mamy na seks ochotę.
Sytuacja, kiedy jedna osoba ma ochotę na seks częściej niż druga, jest niezwykle powszechna. Jednocześnie jest bardzo częstym powodem szukania pomocy w gabinecie seksuologa. Czy to oznacza, że któraś z osób doświadcza problemów związanych z pożądaniem? Najczęściej nie! Jednak nierzadko w takiej sytuacji osoby będące w relacji przyjmują za punkt odniesienia i „normę” poziom libido osoby, która częściej chce uprawiać seks. To sprawia, że osoba z mniejszym libido zaczyna mieć poczucie, że coś...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
Dołącz do 50 000+ czytelników, którzy dbają o swoje zdrowie psychiczne
Otrzymuj co miesiąc sprawdzone narzędzia psychologiczne od ekspertów-praktyków. Buduj odporność psychiczną, lepsze relacje i poczucie spełnienia.
