Współczesna muzykoterapia, choć swoimi korzeniami może sięgać nawet do tradycji prymitywnych plemion, które wykorzystywały intensywny rytm i dźwięki do wzbudzania ekstazy podczas szamańskich rytuałów, jest dziś pełnoprawną formą terapii psychologicznej. Terapia prowadzona z wykorzystaniem muzyki może przyjmować jedną z dwóch form: aktywną, w której uczestnik sam wydobywa dźwięki z instrumentów, improwizuje, śpiewa, tworzy muzykę i podejmuje działania z jej towarzyszeniem, lub receptywną, w której najważniejszy jest odbiór, słuchanie muzyki odpowiednio dobranej przez terapeutę.
Obie te formy można wykorzystywać w najróżniejszych grupach w celu uzyskania określonych efektów terapeutycznych. U dzieci muzyka może stymulować lepszy rozwój funkcji poznawczych, wspomagać kształtowanie się pamięci i koncentracji oraz pobudzać kreatywność. W terapii osób z autyzmem stanowi dodatkowy sposób wyrażania emocji i komunikacji z otoczeniem – uniwersalny i łatwiejszy do zrozumienia niż mowa. W psychoterapii i wsparciu psychologicznym bodźce muzyczne mogą pomagać w konfrontowaniu się z trudnymi emocjami, być katalizatorem bądź nośnikiem dla uczuć wymagających przepracowania. Na oddziałach psychiatrycznych muzyka stanowi dobre uzupełnienie leczenia z wykorzystaniem środków farmaceutycznych, a nawet może być pomocna w diagnozie niektórych zaburzeń natury psychicznej.
Jak muzyka na nas wpływa?
Coraz liczniejsze badania dowodzą, że bodźce muzyczne mogą w istotny sposób wpływać na funkcjonowanie całego organizmu. Wyni...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
