Król Edyp ma lęk wysokości

Mózg i umysł Laboratorium

Utajona psychika weszła w obieg kulturalny. Gdy tylko nieświadomość zaczęła być przedmiotem dyskusji w środowiskach filozofów, psychologów i psychiatrów, natychmiast stała się również obiektem zainteresowania artystów.

Niektórzy artyści by[-]li zainteresowani przede wszystkim autorami koncepcji nie[-]świa[-]do[-]mości i ich czynili bohaterami swoich dzieł. Na przykład Andy Warhol malował portrety Freuda, zaś w dziełach licznych reżyserów filmowych możemy natknąć się na karykaturalne postaci neurotycznych psychoanalityków-dewiantów, budzących tyleż wesołość co współczucie, a nawet zgrozę. Warto wspomnieć choćby „Lęk wysokości” z 1977 roku – prześmiewczą komedię Mela Brooksa, w której roi się od zakompleksionych psychiatrów. Inni twórcy zafascynowani byli sposobami badania nieświadomości: hipnozą, pismem i rysunkiem automatycznym, wolnymi skojarzeniami, i starali się zastosować je w swojej twórczości. Jeszcze inni wykorzystywali całe teorie nieświadomości, które były potem podstawą fabuł filmów i powieści.

POLECAMY

Na miano praojca „ruchu nieświadomościowego” w sztuce zasługuje z pewnością Sofokles (ok. 496–406 p.n.e.), jeden z największych dramatopisarzy-tragików starożytnej Grecji, który około roku 427 p.n.e. ogłosił sztukę „Król...

Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.



 

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI