Jak rozmawiać, żeby się dogadać? Czyli kilka słów o komunikacji w związku

Jesteś ciekawy, jak może wyglądać życie z narcyzem? Zajrzyj do naszego artykułu: "Jak żyć z narcyzem i mieć spokój?"  

Praktykujemy komunikację codziennie. Wydaje się zatem, że jako dorosłe i dojrzałe osoby doskonale wiemy, jak rozmawiać, żeby się dogadać. Nic bardziej mylnego. W mojej praktyce z pacjentami to właśnie trudności komunikacyjne przysparzają najwięcej problemów parom i stają się przyczyną wielu rozstań. 

Krótka historia o komunikacji

Kamila i Adam są w związku od półtora roku. Na początku dogadywali się świetnie, ale od pół roku, od kiedy razem zamieszkali, zaczęło się między nimi psuć. Oboje uważają, że nie potrafią się dogadać i dochodzi między nimi do sprzeczek, które zaczynają się dość niewinnie, od drobnych rzeczy, a w trakcie rozmowy urastają do rangi dużych konfliktów. 

Jedna z przytoczonych kłótni:
Kamila: Ten nowy robot kuchenny jest beznadziejny, nie działa [frustracja – nie potrafię sobie poradzić nawet ze zwykłym robotem].
Adam: Daj mi to, ja go uruchomię [chcę jej pomóc, żeby nie musiała się z tym męczyć].
Kamila: Sama sobie poradzę [złość, irytacja – on we mnie nie wierzy].
Adam: Jak zwykle to samo. Widzę, że od 15 minut próbujesz go uruchomić i nie możesz, więc chcę Ci pomóc [ona nie potrafi przyjąć pomocy].
Kamila: Oczywiście, bo ja nie potrafię sama nic zrobić i zawsze musisz mi pomagać [złość, irytacja – jestem beznadziejna, nic nie potrafię].
Adam: Jak widać, nie uruchomiłaś jeszcze tego nowego robota [złość – znów mnie odpycha, nie rozumiem jej].
Kamila: Skoro jesteś taki mądry, to rób wszystko sam [żal, smutek].

Ta krótka scenka pokazuje, że nieporozumienie w komunikacji stało się przyczyną powyższego konfliktu. Cała sytuacja mogła potoczyć się zupełnie inaczej, gdyby partnerzy zastosowali kilka technik komunikacyjnych. 

Różnice indywidualne w komunikacji

Związek tworzą dwie różne osoby, które mają odmienne osobowości, charaktery, style reagowania. Każdy z partnerów wnosi w relację własny bagaż doświadczeń, wartości, celów, priorytetów ukształtowanych w procesie dorastania, dojrzewania. Składają się na niego określone schematy poznawcze, czyli indywidualne sposoby myślenia, systemy przekonań i założeń co do siebie, świata oraz innych. Wszystkie one wpływają na to, jakie wykształcą wobec siebie oraz relacji oczekiwania i jak będą się ze sobą komunikować. Wypowiadane słowa nie oddają całego przekazu i tego, w jaki sposób coś interpretujemy, jak o czymś myślimy. Dlatego tak często dochodzi między ludźmi do nieporozumień. Pod słowami kryje się znacznie więcej. 
To właśnie zadziało się w rozmowie Kamili i Adama. Kamila, mówiąc, że nie może poradzić sobie z uruchomieniem robota, oczekiwała, że Adam ją doceni i pochwali za jej upór i determinację, ale też zapewni, że wierzy w nią i jej możliwości poradzenia sobie ze sprzętem. Kamila ma niskie poczucie własnej wartości, nie wierzy w siebie, często się poddaje i nie podejmuje wyzwań z obawy przed porażką. Jej rodzice mówili jej, że jeśli coś...